Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ο ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ[ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΕΓΚΕΛ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ-ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΟΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΗ ΑΞΙΑ-ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΑΝ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΕΝΟΕΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ ΤΕΧΝΗ-ΤΟΥΝΑΝΤΙΩΝ ΕΝΟΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ...Η ΠΑΛΙΑ ΤΕΧΝΗ ΜΟΥΣΕΙΟΠΟΕΙΤΑΙ[ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΑ ΜΟΥΣΕΙΣ] Η ΔΕ ΝΕΑ ΤΕΧΝΗ ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ.

 

Σωστά κ.FREUD.ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΕΡΑΝΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-ΕΙΝΑΙ καλός ΛΟΓΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΘΕΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ
((Η γκέισα είναι το θηλικο του γκαίη))..................Είπε κάποτε ο Χριστός εκνευρισμένος))::((Τι εννοείτε όταν λέτε ότι δεν έχω παππού?))................................((Δεν υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο μόνο θάνατος μετα την ζωή)).......................((Λέει ένας στο πουλί του...Σηκω ρε αν είσαι άντρας)).................((Παπαγος σημαίνει πάγος στη γλώσσα των τραυλων))......................((Του Καζανόβα το τσουτσουνι λέγεται τσουτσουναμι))................((Το ΑiDs με μετάτρεψε από συκιά σε..σκιά))..................................................Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΜΕ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ.ΠΡΙΝ ΑΠΟ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΘΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΜΑΡΤΖΙΝ ΣΑΤΡΑΠΙ [ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΣΑ ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ ΖΕΡΟΜ ΝΤΕ ΝΟίΤΡΕΜΟΝ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ] ΚΑΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΣΩ [ΓΙΑ ΝΑ μου υπογράψει ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΙΑΚΗ ΦΩΤΟ]-ΝΑ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΜΑ ΘΑ ΕΛΕΙΠΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ.ΤΟΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑ ΜΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΜΟΥ [ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΑΠΑΝΤΑΤΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΚΑΛΙΤΕΧΝΕΣ]ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΥΤΗ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙ ΜΕ ΤΗN ΣΑΤΡΑΠΗ[ΚΑΘΩΣ ΗΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΦΕΜΙΝΙΣΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΦΥΓΑΝ ΜΕ ΧΙΛΙΑ ΖΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΜΙΑΣ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗΣ ΦΑΛΛΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ].ΟΜΩΣ ΑΥΤΗ Η ΓΝΩΣΤΗ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΞΗΣ=[[ΟΧΙ!.δεν ημπορώ να πάω μόνη μου να συναντήσω την ΣΑΤΡΑΠΙ.ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΠΟΥ ΘΑ ΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΑΖΙ ΜΟΥ[ΟΠΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΣΤΟ ΙΝΣΤ.ΘΕΡΒΑΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΥΒΑΝΟΥΣ,ΤΗΝ ΝΑΝΙ,ΤΟΝ ΜΠΟΛΙΓΚΑΝ]..ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ ΓΥΝΑΙΚΑ[ΣΑΝ ΑΥΤΗ]ΕΧΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΦΟΒΙΕΣ...ΠΟΥ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ....ΑΦΟΥ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ[ΞΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΛΙΓΑ ΧΡΗΜΑΤΑ]-ΟΠΩΣ ΧΟΡΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ,ΓΚΡΑΦΙΤΥ ΚΤΛ...ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΥΠΤΑΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΛΙΓΟ ΘΕΟΙ.ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΘΑ ΖΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ Ο ΟΥΝΑΜΟΥΝΟ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΕΙ[[ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ]] ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΑΞΗ..ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΑΙΡΩΜΑΙ.ΖΟΥΝΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ-ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ [ΠΑΡ/ΟΛΑ ΑΥΤΑ] ΚΑΝΟΥΝ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ.ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΡΙΚΝΩΘΟΥΝ].-ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΝΕΑ ΜΠΟΕΜΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΖΟΥΝΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΑΓΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΡΘΕΙ[Η ΔΕΝ ΕΡΘΕΙ] ΑΥΡΙΟ..ΟΠΩΣ ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΩ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΞΟΔΕΥΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ-ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ Η ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΩ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ Η ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ.--ΖΟΥΝΕ ΛΟΙΠΩΝ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΜΠΟEΙΜΙΚΟ.ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΤΑΛΕΝΤΟ[ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΣΤΟ {{ΕΜΠΡΟΣ}} Η ΤΟ {{104}}]- ΚΑΙ [ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΜΠΟΕΜΗΔΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ.ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΟΤΣΑΡΤ Η ΤΟΝ ΣΙΚΑΝΕΝΤΕΡ Η ΤΟΝ ΠΙΚΑΣΣΟ Η ΤΟΝ ΑΝΤΡΕ ΣΑΛΜΟΝ,ΤΟΝ ΠΙΕΡ ΑΡΙΜΕ]-ΤΥΠΟΙ ΜΠΟΕΜ ΣΑΝ ΕΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ-ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ-ΕΝΩ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ.ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΩΜΑΙ!.Είναι ΦΥΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΝΩΜΑΛΟΣ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ ΣΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΦΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΥΣΕΙΣ.ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΚΑΤΙ ΜΙΖΕΡΟΥΣ ΒΙΟΠΑΛΑΙΣΤΕΣ[ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΥΡΩΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΜΟΥ]ΤΟΥΣ ΜΙΣΩ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΚΑΤΙ ΤΟ ΜΙΖΕΡΟ.ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΜΟΝΟ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.ΖΟΥΝΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ.ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΑΥΤΟΣ ΦΕΡΘΗΚΕ ΑΣΧΗΜΑ ΣΕ ΕΜΕΝΑ[ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕ]ΕΝΩ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΕΚΟΤΑΝΕ ΣΟΥΖΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥS ΠΕΡΙΟΙΚΟΥΣ-ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΑΠΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ [ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ-ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΣΚΟΠΟΥ]-ΖΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ. -ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΜΙΖΕΡΗ ΖΩΗ ΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙΣ? ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΤΩΜΑ! ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΖΕΙΣ. -ΕΙΚΟΤΟΛΟΓΟΝΤΑΣ ΛΟΙΠΩΝ ΚΑΤΑΛΗΓΩ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΔΥΟ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝ ΦΛΕΜΙΓΚ- 1}-{{ΔΟΥΛΕΥΑ ΣΕ ΕΝΑ ΤΣΙΡΚΟ ΚΑΙ ΕΙΔΑ ΕΝΑΝ ΕΡΓΑΤΗ ΝΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΕΝΑΝ ΕΛΕΦΑΝΤΑ.ΤΟΤΕ ΤΟΥ ΧΥΜΗΞΑ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΧΤΥΠΗΣΑ ΑΔΕΙΑΣΑ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΩ ΚΑMΙΑ ΤΥΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΜΟΥ.ΗΤΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΟΥ ΦΟΝΟΣ]]. ΚΑΙ= 2}{{Η ΠΡΩΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙ!ΟΥΤΕ Η ΔΕΥΤΕΡΗ.ΟΥΤΕ Η ΤΡΙΤΗ.ΘΑ ΠΕΣΗΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΕΚΛΙΠΑΡΗΣ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΩ ΤΗΝ ΑΧΡΗΣΤΗ ΖΩΟΥΛΑ ΣΟΥ.}} -ΤΕΤΟΙΑ ΛΕΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥς ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΑΞΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΙΡΩΝΕΥΩΝΤΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΠΟΥ ΦΟΡΟΥΣΑΜΕ ΑΝ ΜΑΣ ΚΑΛΟΦΕΡΟΝΤΑΝ. ΤΕΤΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΘΥΡΩΡΟΣ. ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΟ ΝΑ ΖΗΛΕΥΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΕΝΤΕ ΔΕΚΑΡΕΣ ΠΑΡΠΑΝΩ ΑΠΟ KEINON. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΡΩΝΕΥΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΚΛΗΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ.............................................................................Σωστά κ.FREUD.ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΟΤΙ ΜΑΣ ΦΕΡΑΝΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ-ΕΙΝΑΙ καλός ΛΟΓΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΘΕΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΜΕ.......αφού.."Άτιμος είναι ο κόσμος τούτος, άδικος τιποτένιος. Οι πιο καλοί πεινούν κι αδικιούνται, οι πιο κακοί τρων και πίνουν και κυβερνούν, χωρίς πίστη, χωρίς ντροπή, χωρίς αγάπη. Δεν μπορεί πια το άδικο να βαστάξει! Θα βγω στους γύρω δρόμους, θα φωνάξω: Ελάτε όλοι οι πεινασμένοι κι οι αδικημένοι κι οι τίμοι να σμίξουμε, να βάλουμε φωτιά, να καθαρίσει η γης από δεσποτάδες κι αφεντάδες κι αγάδες....Θάθελα, νάχα τη δύναμη να σηκωθώ, να κηρύξω σε όλο τον κόσμο επανάσταση. Να ξεσηκώσω όλους τους ανθρώπους, άσπρους, μαύρους , κίτρινους, να γίνουμε ένας στρατός της πείνας παντοδύναμος και να μπούμε στις μεγάλες σαπισμένες πολιτείες και στα άτιμα παλάτια και στα ξετσίπωτα σεράγια της Πόλης και να βάλουμε φωτιά!"(Ν.Καζαντζάκης, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται")........................................................................................................................................................ΤΗ ΜΑΣΚΑ ΤΟΥ ΚΟΒΙΝΤ ΘΑ ΤΗ ΦΟΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣΜΙΣΟΥΣ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ-ΛΕΕΙ ΕΝΑΣ ΣΤΟ ΠΟΥΛΙ ΤΟΥ=[[ΣΗΚΩ ΡΕ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ]] ΤΗΣ ΓΚΕϊΣΑΣ ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΓΚΑΙΗ. ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΤΟ ΤΣΟΥΣΤΣΟΥΝΙ=ΤΣΟΥΤΣΟΥΝΑΜΙ................ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΜΟΥΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗ ΓΑΜΟΥΣΑ. .............Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΙΑΤΙ Ο ΠΟΥΤΣΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ- - - - ΞΕΡΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ [ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΗΣ] ΠΗΡΕ ΔΑΝΕΙΟ 700.00-ΧΩΡΙΣΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΤΙΣ ΠΡΟϋΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΑΥΤΟΥ..ΑΠΛΑ ΤΟ ΠΗΡΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕΣΑ--'Οσο γιά τα δανειά του αυτα κάποτε το κράτος [ΣΑΣ] θα βάλει εμένα να τα πληρώσω και η αίωνια φάρσα της κρίσης που δημιουργησαν όσοι δεν είχαν περιουσίες βαζοντας επειτα να την πληρώσουν αυτοι που είχαν[θα συνεχίζεται επ/αόριστον]Ο Μέγας Ιεροεξεταστής Οι τρεις πειρασμοί* από Φώτης Κόντογλου -10 Ιουνίου 20220169 Α’ Πολλά, αμέτρητα, είναι όσα γραφήκανε για τον Παπισμό, αλλά λίγα είναι σαν αυτά που έγραψε για το αινιγματικό τούτο σύστημα ο πλέον βαθυστόχαστος κι’ αποκαλυπτικός Ρώσος συγγραφέας Θεόδωρος Ντοστογέφσκη. Τούτο το μοναδικό κείμενο είναι ένα κεφάλαιο μέσα στο βιβλίο του «Τ’ Αδέρφια Καραμάζωφ», κι’ αυτό το κεφάλαιο έχει για επανώγραμμα «Ο Μέγας Ιεροεξεταστής». Ο Ντοστογέφσκης, μ’ όλο που είναι ένα φιλοσοφικό πνεύμα, ωστόσο στον «Μέγαν Ιεροεξεταστή» αισθάνεται και γράφει σαν Ορθόδοξος, που ξέρει καλά ποιος είναι ο αληθινός Χριστός κι’ η διδασκαλία του. Στον «Μέγαν Ιεροεξεταστή» βάζει τον Χριστό αντιμέτωπο με τον ψεύτικο αντιπρόσωπό του στη γη, με τον Ιησουίτη Ιεροεξεταστή, το φοβερό τέρας που έκαιγε τους «αιρετικούς» στ’ όνομα του Χριστού, ένα πράγμα απίστευτο κι’ ακατανόητο. Είναι τρομερό να σκεφθή κανένας τί μπορεί να κά­νη ο διάβολος για να δυσφημήση τον Χριστό, αφού φτάνει στο σημείο να φαίνεται ο σατανάς πως είναι ο ίδιος ο Χριστός! Σ’ αυτό το παράδοξο κείμενο του Ντοστογέφσκη, ο Ιεροεξεταστής κάνει μια μακρυά εξομολόγηση στον Χριστό, που δεν βγάζει μήτε μια λέξη από το στόμα του για να δώση απάντηση στα ερωτήματα του ιεροδικαστή, και για τούτο αποκρίνεται ο ίδιος σε όσα ερωτά. Με άλλα λόγια, όσα λέγει είναι ένας καταθλιπτικός μονόλογος που βγαίνει από το στόμα κάποιου πλάσματος που θαρρείς πως ανέβηκε από την κόλαση. Ο Ιεροεξεταστής καταδίκασε κάποιους «αιρετικούς» σε θάνατο με τη φωτιά, κι’ αφού έγινε θανάτωση στη μεγάλη πλατεία μιας σπανιόλικης πολιτείας, γύρισε πίσω στο κελλί του, που βρισκότανε στο κτίριο του «Ιερού Δικαστηρίου», ικανοποιημένος πως έκανε το χρέος του, κατά το σύστημα που υπηρετούσε μ’ έναν φρικτόν φανατισμό. Το σύστημά του ήτανε ένας Χριστιανισμός όχι όπως τον δίδαξε ο Χριστός, αλλά παραμορφωμένος κι’ αγνώριστος ολότελα, μέχρι που να μοιάζη με θρησκεία του αντιχρίστου, κι’ αυτό έγινε για να μπορούνε οι άνθρωποι να τον δεχτούνε, επειδή εκείνα που παραγγέλνει και που ζητά ο Χριστός από τους πιστούς του είναι, κατά τη γνώμη του Ιεροεξεταστή και των ομοίων του, απόλυτα κι’ ανεφάρμοστα, υπεράνθρωπα κι’ απάνθρωπα. Δηλαδή ο Χριστιανισμός έγινε ένα σύστημα σαν τα άλλα ανθρώπινα συστήματα, μια κοσμική εξουσία που έχει στην εξουσία της τους πιστούς της, και που τους διοικεί, τους κρίνει και τους καταδικάζει όπως η πολιτική εξουσία. Από τον Χριστό κράτησε μοναχά το προσωπείο, κι’ ό,τι κάνει, λέγει πως το κάνει στ’ όνομα του Χριστού, ενώ το κάνει στ’ όνομα του σατανά. Για τούτο ο Ιεροεξεταστής ολοένα αναφέρει τον διάβολο με σεβασμό, και τον ονομάζει «Αυτός», «το Μέγα και Σοφό Πνεύμα», «το Σοφό και ισχυρό Πνεύμα». Αλλά αναπάντεχα, ενώ ο Ιεροεξεταστής ήτανε ικανοποιημένος που έκαψε τους αιρετικούς, υπηρετώντας το σύστημα της Παπικής Εκκλησίας, αναπάντεχα φανερώνεται ο Χριστός μέσα στον δρόμο, κι’ ο κόσμος τρέχει από πίσω του, κλαίγοντας από συγκίνηση. Με όλο που δεν λέγει ποιος είναι, κι’ ούτε βγάζει μιλιά από το στόμα του, ωστόσο όλοι καταλάβανε πως ήτανε ο Χριστός. Τρέξανε λοιπόν και του πήγανε τους αρρώστους τους, κι’ Εκείνος τους θεράπευε, ανάστησε μάλιστα κι’ ένα πεθαμένο παιδάκι, μπροστά στην καθεδρική εκκλησιά της Σεβίλλιας, εκεί που καίγανε τους «αιρετικούς» στ’ όνομά του. Εκείνη τη στιγμή πέρασε από κει ο Ιεροεξεταστής, ψηλός, κοκκαλιάρης, καραμουντζωμένος και κατσουφιασμένος, ίδιος σκιάχτρο, με βαθουλωμένα μάτια που βγάζανε σπίθες, γέρος ενενήντα χρονών. Μόλις είδε τον Χριστό και το θαύμα που έκανε, έδωσε διαταγή στην «αγία φρουρά», που τον φύλαγε, να τον πιάσουνε. Πιάσανε λοιπόν τον Χριστό, κι’ ο λαός, που λίγο πριν έκανε σαν τρελλός από τη χαρά του για τον Χριστό, άνοιξε δρόμο, ταπεινά κι’ υπάκουα, για να περάσουνε οι στρατιώτες με τον κατάδικο τον Χριστό, κι’ όλοι σκύψανε ως τη γη μπροστά στον Ιεροεξεταστή. Και κείνος βλόγησε σιωπηλά τον λαό, και γύρισε στο διαμέρισμά του, όπως είπαμε στην αρχή. Αυτή τη διήγηση την παρουσιάζει ο Ντοστογέφσκης σαν λογοτεχνικό έργο του Ιβάν Καραμάζωφ, που ήτανε ένας από τους γυιους του γέρου Καραμάζωφ, σπουδασμένος στην ευρωπαϊκή φιλοσοφία. Και το διαβάζει στον μικρότερο αδελφό του, τον Αλιόσα, που είχε γίνει καλόγερος, υποτακτικός σ’ έναν άγιο γέροντα ξομολόγο, έναν «στάρετς», όπως τους λέγουνε στα ρωσικά. Ο Αλιόσας, κάθε τόσο διακόπτει τον Ιβάν που διαβάζει, και κάνει κάποιες παρατηρήσεις. Αυτές δε τις βάζω στο κείμενο του Ντοστογέφσκη που δίνω παρακάτω, για να μην κόβεται ο μονόλογος του Ιεροεξεταστή. Πρέπει να σημειώσω πως αυτό το κείμενο δεν το αφήνω όπως είναι γραμμένο από τον συγγραφέα, αλλά το άλλαξα κάμποσο, σε πολλά το άλλαξα πολύ, σε άλλα μέρη το συντόμεψα και σε άλλα μέρη προσπάθησα να το κάνω πιο απλοποιημένο, ώστε να το καταλάβη ο αναγνώστης καλύτερα. Το ύφος του Ντοστογέφσκη, επειδή είναι νευρικό, ακατάστατο, και συχνά έχει κάποια βορεινή αοριστία, το άλλαξα, κάνοντάς το πιο ήσυχο, πιο καθαρό και πιο απλό, για να νοιώση ο αναγνώστης τα δύσκολα και βαθειά νοήματα πιο εύκολα. Κάπου-κάπου έβαλα και κάποια λόγια του Χριστού από το Ευαγγέλιο, που δεν τα έχει ο Ρώσος συγγραφέας, για να γίνουν οι ιδέες του πιο χειροπιαστές, καθώς και μερικά εξηγητικά λόγια και υποσημειώσεις. Η βάση, που απάνω της είναι γραμμένος «ο Μέγας Ιεροεξεταστής», είναι, με άπλα λόγια, τούτη: Πως ο Παπισμός είναι ένα σύστημα φοβερό, βγαλμένο από την αμαρτωλή και πονηρή διάνοια του ανθρώπου, που θέλει να εξουσιάζη απάνω στους ανθρώπους και να τους κάνη υποτακτικούς του, χωρίς αγάπη, χωρίς πίστη, χωρίς τίποτα χριστιανικό, αλλά γεμάτο από το πνεύμα του διαβόλου, που λέγει όμως πονηρά πως η εξουσία του προέρχεται από τον Χριστό, και πως ό,τι κάνει το κά­νει εν ονόματί Του. Αυτή η σατανική υποκρισία είναι το μυστικό αυτού του συστήματος, που το κρύβουνε καλά οι ιερωμένοι του. Αλλά ένας από αυτούς, ο Μέγας Ιεροεξεταστής, από την οργή που ένοιωσε σαν είδε τον Χριστό να έρχεται πάλι σε τούτο τον κόσμο για να χαλάση το «μεγάλο» έργο που έγινε μεν στ’ όνομά του, χωρίς όμως να έχη σχέση μ’ αυτό το έργο ο ίδιος ο Χριστός, από την παραφορά του λοιπόν το φανερώνει, φωνάζοντας στον Χριστό: «Εμείς δεχθήκαμε το ξίφος του Καίσαρα, που δεν θέλησες να το πάρης Εσύ, κι’ έτσι σε πετάξαμε Εσένα κι’ ακολουθήσαμε Αυτόν», δηλαδή τον διάβολο. Σήμερα που γίνονται τόσες συζητήσεις απ’ αφορμή της κίνησης που σηκώθηκε άξαφνα για το σμίξιμο του Βατικανού με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, κίνηση που προέρχεται από το πνεύμα του κόσμου τούτου, που ενσαρκώνει ο Παπισμός, κι’ επειδή οι πολλοί, σχεδόν όλοι, είναι ακατατόπιστοι στα ζητήματα της θρησκείας, και δεν γνωρίζουν τί αντιπροσωπεύει ο Παπισμός και τί αντιπροσωπεύει η Ορθοδοξία, θεώρησα καλό να γράψω μερικά άρθρα σχετικά μ’ αυτά τα θέματα, κι’ ανάμεσα σ’ αυτά είναι και τούτο που γράφω απ’ αφορμή του «Μεγάλου Ιεροεξεταστή» του Ντοστογέφσκη. Β’ Στον μονόλογο που λέγει ο Μέγας Ιεροεξεταστής μπροστά στον Χριστό που στέκεται βουβός, γίνεται πολύς λόγος για τους τρεις πειρασμούς του Χριστού. Γι’ αυτό, καλό θα είναι να κυττάξουμε τί λέγει το Ευαγγέλιο γι’ αυτούς τους πειρασμούς. Ας πάρουμε το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Τότε ο Ιησούς ανήχθη εις την έρημον υπό του πνεύματος, πειρασθήναι υπό του διαβόλου, και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα, ύστερον επείνασε. Και προσελθών αυτώ ο πειράζων είπεν. “ει υιός ει του Θεού, ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται”. Ο δε αποκριθείς είπε: “Γέγραπται, ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλ’ επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού”. Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις την αγίαν πόλιν, και ίστησιν αυτόν επί το πτερύγιον του ιερού, και λέγει αυτώ: “Ει υιός ει του Θεού, βάλε σεαυτόν κάτω. Γέγραπται γαρ ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου, και επί χειρών αρούσι σε, μήποτε προσκόψεις προς λίθον τον πόδα σου”. Έφη αυτώ ο Ιησούς: “Πάλιν γέγραπται, ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου”. Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν, και δείκνυσιν αυτώ πάσας τας βασιλείας του κόσμου και την δόξαν αυτών, και λέγει αυτώ: “Ταύτα πάντα σοι δώσω, εάν πεσών προσ­κυνήσης μοι”. Τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς: “Ύπαγε οπίσω μου σατανά. Γέγραπται γαρ, Κύριον τον Θεόν σου προσκυνήσεις και αυτώ μόνω λατρεύσεις”. Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος, και ιδού άγγελοι προσήλθον και διηκόνουν αυτώ»(Ματθ. δ’, 1). Λοιπόν ο Ιεροεξεταστής λέγει στον Χριστό: «Το φοβερό και πονηρό Πνεύμα, το πνεύμα της ανυπαρξίας και της αυτοκαταστροφής, μίλησε μαζί Σου στην έρημο και γράφηκε στο Ευαγγέλιο πως σε έβαλε σε δοκιμασία. Έτσι δεν είναι; Είναι δυνατό να ειπωθή ένα πράγμα πιο αληθινό από το νόημα που έχουνε αυτά τα τρία ερωτήματα που Σου έβαλε και που Εσύ τα πέταξες, και που στα Ευαγγέλια λέγονται πειρασμοί; Αν έγινε ποτέ στη γη ένα αληθινό θαύμα, τρανταχτό σαν κεραυνός, αυτό ήτανε μοναχά εκείνο που έγινε εκείνη την ημέρα, την ημέρα των τριών πειρασμών. Αν συνάζαμε όλους τους σοφούς του κόσμου, τους εξουσιαστές, τους αρχιερείς, τους στοχαστές, τους φιλοσόφους, τους ποιητές, και τους λέγαμε: “Βρήτε και συνθέσετε τρία ερωτήματα, που νάχουνε ανταπόκριση όχι με το άφθαστο ύψος της στιγμής εκείνης, αλλά μέσα σε τρεις φράσεις, σε τρεις λέξεις της ανθρώπινης γλώσσας, να κλείνεται ολόκληρη η μελλοντική ιστορία της ανθρωπότητας, πιστεύεις, Εσύ, πως όλη η σοφία του κόσμου μαζεμένη θα μπορούσε να συλλάβη κάποιο πράγμα που να είναι σε δύναμη και σε βάθος ισάξιο με τα τρία ερωτήματα που Σου πρότεινε τότε το κραταιό και πονηρό Πνεύμα της ερήμου;… Μέσα σ’ αυτά τα τρία ερωτήματα βρίσκεται ολόκληρο το μέλλον κι’ η ιστορία της ανθρωπότητας σαν προφητεία, και σ’ αυτές τις τρεις εικόνες σμίγουνε όλες οι αξεδιάλυτες αντιφάσεις που υπάρχουνε στον κόσμο. Εκείνον τον καιρό δεν ήτανε αυτό τόσο ολοφάνερο, επειδή το μέλλον της ανθρωπότητας ήτανε άγνωστο. Σήμερα όμως, ύστερ’ από δεκαπέντε αιώνες, μπορούμε να δούμε πως με αυτά τα τρία ερωτήματα προφητευθήκανε τα πάντα, και πως πόσο αληθινά βγήκανε, που ημείς να μη μπορούμε μήτε να προσθέσουμε, μήτε ν’ αφαιρέσουμε τίποτα. Κρίνε τώρα και μόνος Σου ποιος είχε δίκιο τότε; Εσύ, ή Εκείνος που Σε ρωτούσε; Θυμήσου το πρώτο ερώτημα. Η έννοιά του ήτανε τούτη: Θέλεις να πας στον κόσμο με αδειανά χέρια, και μοναχά με μια αόριστη υπόσχεση για ελευθερία, που οι στενόψυχοι άνθρωποι δεν μπορούνε να την καταλάβουνε καθόλου, μάλιστα την φοβούνται, γιατί γι’ αυτούς δεν υπάρχει τίποτα που να είναι πιο ανυπόφορο από την ελευθερία. Βλέπεις όμως τις πέτρες σ’ αυτή την γυμνή και φλογισμένη έρημο; Κάνε τις ψωμιά, κι’ η ανθρωπότητα θα σε ακολουθήση σαν κοπάδι, γεμάτη ευγνωμοσύνη. Αλλά Εσύ δεν ήθελες να πάρης από τους ανθρώπους την ελευθερία, και δεν παραδέχτηκες αυτό που σου πρότεινε το κραταιό Πνεύμα, επειδή σκέφθηκες τί είδους ελευθερία θα είναι αυτή που αγοράζεται με ψωμιά, και του αποκρίθηκες: «Ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος». Αλλά γνωρίζεις πως εν ονόματι αυτού του επιγείου άρτου, το πνεύμα της γης θα σηκωθή καταπάνω Σου και θα Σε πολεμήση και θα Σε νικήση;». Σημ. Φ.Κ. Αυτόν τον ξεσηκωμό του πνεύματος της γης, δηλαδή της σαρκικής καλοπέρασης, καταπάνω στον Χριστό, τον βλέπουμε σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Από αυτό το πνεύμα προέρχεται και η κίνηση που γίνεται για να ενωθούνε οι λεγόμενοι Χριστιανοί, αφού μάλιστα το διακηρύττουν ότι γίνεται για την επίγεια ευδαιμονία της ανθρωπότητας, και την επικροτούνε όλοι οι σαρκικοί άνθρωποι. Για τους άλλους δυο πειρασμούς, που πρότεινε ο διάβολος στον Χριστό, δηλ. να πέση από την σκεπή του ναού για να τον αρπάξουν οι άγγελοι, καθώς και για τον άλλον, να προσκυνήση τον σατανά και να πάρη στην εξουσία του τα βασίλεια της γης, μιλά ο Ιεροεξεταστής μέσα στο κείμενο του Ντοστογιέφσκη που βάζουμε παρακάτω. Γ’ Είπαμε λοιπόν πως η «αγία φρουρά» έπιασε τον Χριστό κατά διαταγή του Ιεροεξεταστή. Τον πήγανε και τον κλείσανε σε μια στενή, θολωτή και σκοτεινή φυλακή του Αγίου Δικαστηρίου. Σαν νύχτωσε, ο Μέγας Ιεροεξεταστής, μ’ ένα φανάρι στο χέρι, ξεκλειδώνει τη σιδερόπορτα και μπαίνει μέσα. Σταματά και κυττάζει κατάματα τον φυλακισμένο, σαν να τον τρυπά με το σουβλερό μάτι του. Ύστερα βάζει το φανάρι επάνω στο τραπέζι, πλησιάζει τον Χριστό, και του λέγει: «Είσαι Εσύ ο ίδιος;». Δεν παίρνει καμμιά απόκριση. Μα κατάλαβε πως είναι ο Χριστός, και γι’ αυτό τον ρωτά: «Γιατί ήρθες να μας ενοχλήσης;». Ο Χριστός στέκεται βουβός. Για τούτο, ο Ιεροεξεταστής απαντά ο ίδιος στα ερωτήματά του. Λέγει λοιπόν στον Χριστό: «Πριν από χίλια πεντακόσια χρόνια ήρθες να διδάξης στους ανθρώπους την ελευθερία. Μα εμείς, αφού τους υποδουλώσαμε, τους κάναμε να πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι, αν και φέρανε την ελευθερία τους και την ρίξανε στα πόδια μας. Αυτός ο δρόμος είναι ο μόνος που κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Μα Εσύ δεν θέλησες να τον ακολουθήσης. Ευτυχώς όμως που μας έδωσες την εξουσία “του δεσμείν και λύειν”, και κάνουμε εκείνο που Εσύ δεν το έκανες. Τώρα δε μπορεί να σκέπτεσαι πως μπορεί να μας πάρης πίσω αυτήν την εξουσία. Λοιπόν, γιατί ήρθες να μας ενόχλησης; Το Μέγα Πνεύμα Σου έβαλε τρία ερωτήματα, τότε που Σε πείραξε στην έρημο. Μέσα σ’ αυτά τα ερωτήματα βρίσκεται όλη η μέλλουσα ιστορία της οικουμένης και της ανθρωπότητας. Ενώ το κραταιό Πνεύμα Σου είπε να το προσ­κυνήσης για να γίνουν “οι λίθοι άρτοι”, Εσύ του αποκρίθηκες: “Δεν θα ζήση ο άνθρωπος μοναχά με το ψωμί”, δηλ. μόνο με τις υλικές απολαύσεις. Εσύ δηλαδή, αντί αυτή τη χεροπιαστή υλική επιτυχία, τους έδινες μια ελευθερία που δεν μπορούν να την καταλάβουν οι άνθρωποι, γιατί ο νους κι’ η καρδιά τους είναι περιωρισμένα. Η ελευθερία που τους έδωσες, είναι γι’ αυτούς το πιο ανυπόφορο πράγμα. Ενώ αν έκανες τις πέτρες ψωμιά, όλη η ανθρωπότητα θα Σε ακολουθούσε με ευγνωμοσύνη. Εσύ όμως είπες: “Δεν θα ζήση με ψωμί μοναχά ο άνθρωπος”. Ξέρεις λοιπόν πως εν ονόματι αυτού του επίγειου ψωμιού θα σηκωθή καταπάνω Σου το πνεύμα της Γης (του κόσμου); Ξέρεις ακόμα πως η ανθρωπότητα με το στόμα των σοφών της και των διανοουμένων της θα διακηρύξη, ύστερ’ από αιώνες, πως δεν υπήρξανε μήτε αμαρτίες, μήτε εγκλήματα, παρά μοναχά πεινασμένοι άνθρωποι; Εσύ τα ξέρεις αυτά. Η σημαία που θα σηκωθή καταπάνω Σου θα γράφη απάνω: “Πρώτα χόρτασέ μας, κι’ ύστερα ζήτα από μας να κάνουμε τον λόγο Σου!”. Με αυτή τη σημαία θα γκρεμίσουν τον ναό Σου, και στη θέση του θα χτίσουνε ένα φοβερό πύργο του Βαβέλ. Εμείς όμως θα τους χορτάσουμε, και θα τελειώσουμε αυτόν τον πύργο του Βαβέλ. Και θα τους πούμε ψέματα πως αυτό που κάνουμε το κάνουμε στ’ όνομά Σου. Εσύ τους υποσχέθηκες “τον ουράνιον άρτον”. Μπορεί αυτό το ψωμί να συγκριθή με το χεροπιαστό ψωμί, με το επίγειο ψωμί; Καλά, τέλος πάντων, για “τον ουρά­νιον άρτον” θα Σε ακολουθήσουν χίλιοι, δέκα χιλιάδες, εκατό χιλιάδες. Αλλά τί θα γίνουνε τα εκατομμύρια και τα δισεκατομμύρια πλάσματα που δεν θάχουνε τη δύναμη να περιφρονήσουν το επίγειο ψωμί, για να λάβουν “τον ουράνιον άρτον” Σου; Εμείς θα γίνουμε σωτήρες γι’ αυτά τα εκατομμύρια, και θα μας θεοποιήσου­νε, γιατί εμείς πήραμε απάνω μας την ελευθερία τους. Εμείς όμως θα πούμε πως έχουμε για αρχηγό Εσένα, και πως πήραμε την εξουσία από Εσένα. Θα λέμε ψέματα, μα αυτό θα είναι χρέος μας. Να, αυτά είχα να πω για το πρώτο ερώτημα του πειρασμού, που Σου πρότεινε στην έρημο. Περιφρόνησες το μόνο μέσον που μ’ αυτό θα μπορούσες να κάνης να σε λατρεύουν όλοι οι άνθρωποι, κι’ όχι μοναχά εκείνοι οι λίγοι (δηλ. εκείνοι που κρατούνε τον αληθινό λόγο του Χριστού, Φ.Κ.). Οι άνθρωποι θέλουν να παραδώσουν την ελευθερία τους σε κάποιον. Κι’ Εσύ, αντί να πάρης την ελευθερία τους και να γίνης εξουσιαστής τους, τους χάρισες ακόμα περισσότερη ελευθερία. Αυτό ξεπερνά τη δύναμή τους, και για τούτο Εσύ στάθηκες γι’ αυτούς σκληρός, και δεν τους αγάπησες με το να τους δώσης την ελευθερία. Γι’ αυτό, Εσύ ο ίδιος συνήργησες στο γκρέμισμα της βασιλείας Σου, και δεν πρέπει να κατηγοράς κανέναν γι’ αυτή την καταστροφή». Δ’ Ο Ιεροεξεταστής εξακολούθησε να μιλά δίχως να παίρνη απάντηση από τον Χριστό, που στεκότανε μπροστά του. Του μιλά για τον δεύτερο πειρασμό: «Το πονηρό και ισχυρό Πνεύμα Σου είπε ακόμα να πέσης από την σκεπή του ναού, για να Σε σηκώσουν οι άγγελοι για να μην πάθης τίποτα. Μα Εσύ κι’ αυτό δεν το παραδέχθηκες, και του αποκρίθηκες: “Ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου”. Και τότε που Σε σταυρώσανε και Σου φωνάζανε περιπαιχτικά “κατέβα, αν μπορής, από τον σταυρό”, Εσύ δεν κατέβηκες να τους κάνης να σέρνονται μπροστά Σου, γιατί δεν ήθελες να κατάργησης την ελευθερία τους. Γι’ αυτό, ο προφήτης και μαθητής Σου έγραψε πως είδε στην πρώτη ανάσταση μοναχά δώδεκα χιλιάδες σωσμένους (Αποκάλυψις Ιωάννου ζ’, 5. Λέγει όμως για δώδεκα χιλιάδες από κάθε φυλή του Ισραήλ, Φ.Κ.). Λοιπόν, μοναχά αυτοί οι λίγοι ήτανε εκείνοι που βαστάξανε τον σταυρό Σου και γινήκανε παιδιά της ελευθερίας Σου, δηλαδή οι δυνατοί; Κι’ οι άλλοι; Τι θα γίνουν οι άλλοι; Ήρθες λοιπόν στον κόσμο μοναχά για τους λίγους εκλεκτούς; Μα αυτό είναι ένα μυστήριο που δεν το καταλαβαίνουμε. Λοιπόν, εμείς τελειοποιήσαμε το έργο Σου, και κάναμε ένα σύστημα που να μην χάνονται κι’ οι αδύνατοι. Ώστε δεν είχαμε δίκιο να κάνουμε όπως κάναμε;1. Δεν αγαπήσαμε εμείς την ανθρωπότητα όπως φερθήκαμε; Γιατί λοιπόν ήρθες να μας το χαλάσης; Όλα όσα Σου λέγω γνωρίζω πως τα ξέρεις. Λοιπόν, γιατί να Σου κρύψω το μυστικό μας; Αλλά ας Σου το πω, να τ’ ακούσης από το στόμα μου: “Λοιπόν, δεν ήμαστε με Σένα, αλλά μ’ Αυτόν (τον διάβολο). Από οχτακόσια χρόνια πήγαμε μ’ Αυτόν”2. Από οχτώ αιώνες δεχθήκαμε απ’ Αυτόν το τρίτο δώρο που Σου πρόσφερε, δείχνοντάς Σου τα βασίλεια της γης, κι’ Εσύ δεν τα δέχτηκες, τα πέταξες. Η εξουσία είναι τρομερή δύναμη, και Σου την πρόσφερε το σοφό Πνεύμα, κι’ Εσύ δεν την πήρες. Εμείς όμως την πήραμε. Ναι. Πήραμε απ’ Αυτόν τη Ρώμη και το σπαθί του Καίσαρα, κι’ ανακηρύξαμε τους εαυτούς μας επίγειους αυτοκράτορες, μάλιστα κοσμοκράτορες, αν και το έργο αυτό δεν τελείωσε ακόμα. Και ποιος φταίει γι’ αυτό; Το έργο μας βρίσκεται ακόμα στην αρχή, αλλά θα βαστάξη στον αιώνα, ως να πεθάνη η γη. Όπως και να είναι, εμείς θα το τελειώσουμε, θα ήμαστε Καίσαρες. Εσύ όμως θα μπορούσες να αδράξης το σπαθί του Καίσαρα από τότε που Σου το πρόσφερε το τρομερό και σοφό Πνεύμα, πριν από χίλια πεντακόσια χρόνια. Αν είχες ακούσει τη συμβουλή του, θα είχες πραγματοποιήσει όσα ποθούν οι άνθρωποι. Θα είχανε γίνει ένα κοπάδι που θα σκέπαζε τη γη, που θα Σε προσκυνούσε. Γιατί η ανθρωπότητα έχει μέσα της την επιθυμία να γίνη μια παγκόσμια οργάνωση. Οι μεγάλοι κατακτητές, όπως ο Ταμερλάνος κι’ ο Τζέκις-Χαν, θελήσανε να υποτάξουνε όλον τον κόσμο, φανερώνοντας έτσι κι’ αυτοί, χωρίς να το γνωρίζουνε, πως ο πόθος της ανθρωπότητας είναι να κάνη μια παγκόσμια ένωση. Αν είχες δεχθή τότε την εξουσία τούτου του κόσμου και τη χλαμύδα του Καίσαρα, θα είχες τώρα ιδρύσει ένα παγκόσμιο κράτος και θα είχες χαρίσει την ειρήνη σ’ όλον τον κόσμο. Γιατί, ποιος άλλος μπορεί να κυριαρχήση απάνω στους ανθρώπους, παρά εκείνος που εξουσιάζει τα ψωμιά τους, “τους άρτους” τους; Εσύ όμως έλεγες: “Η βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου”. Αλλά εμείς δεχθήκαμε το σπαθί του Καίσαρα, κι’ έτσι Σε πετάξαμε Εσένα, κι’ ακολουθήσαμε Αυτόν, το μέγα και κραταιό Πνεύμα. Οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουνε να τελειώσουνε τον πύργο του Βαβέλ που αρχίσανε να χτίζουνε, αν δεν αναλάβουμε εμείς, αλλοιώς θα φαγώνουνται μεταξύ τους. Και σαν αναλάβουμε εμείς, τότε θα ανατείλει για τους ανθρώπους το κράτος της ειρήνης και της ευδαιμονίας. Εσύ είσαι περήφανος για τους λίγους που θα έχης (“το μικρόν ποίμνιον”, που είπε ο Χριστός, Φ.Κ.), ενώ εμείς θα χαρίσουμε την ειρήνη και την ευτυχία σε όλη την ανθρωπότητα. Ποιος ξέρει αν κι’ αυτοί οι διαλεχτοί Σου δεν θα βαρεθούν να Σε περιμένουνε, κι’ αν στο τέλος δεν σηκωθούνε κι’ αυτοί καταπάνω Σου! Έννοια Σου. Θα τους πείσουμε πως θα είναι ελεύθεροι και ευτυχισμένοι, αν αφοσιωθούν σε μας. Θα συρθούνε μπροστά μας και θα κράζουνε: “Είχατε δίκιο. μοναχά εσείς γνωρίζετε το μυστικό του Μεγάλου Πνεύματος!”. Θα δούνε πως εμείς μπορεί να μην κάνουμε ψωμί τις πέτρες, αλλά θα το παίρνουνε από τα χέρια μας, και θα θυμούνται πως πριν και το ψωμί στα χέρια τους γινό­τανε πέτρες. Εσύ μπόδισες τους ανθρώπους νάρθουνε σε μας. Εσύ κομμάτιασες το κοπάδι και το έκανες να σκορπίση σε άγνωστους δρόμους. Αλλά θα μαζευτή πάλι, και θα γίνη υπάκουο σε μας. Κι’ αυτή τη φορά στους αιώνες των αιώνων. Θα τους χαρίσουμε εμείς μια ευτυχία ταπεινή και ήσυχη, που είναι για αδύναμα πλάσματα, όπως είναι αυτοί οι άνθρωποι. Θα τους διδάξουμε την ταπείνωση, επειδή Εσύ τους σήκωσες πολύ ψηλά3, και περηφανευθήκανε. Εμείς θα τους δώσουμε να καταλάβουνε πως είναι αδύνατα και φοβιτσάρικα ανθρωπάρια. Θα μας θαυμάζουνε και θα είναι περήφανοι για μας, που ήμαστε τόσο δυνατοί και τετραπέρατοι, και γιατί μπορέσαμε και δαμάσαμε ένα κοπάδι τόσο μεγάλο με εκατομμύρια κεφάλια που θα σκύβουν μπροστά μας4. Θα τρέμουνε τον θυμό μας. Μα θα μας αγαπούνε κιόλας, γιατί θα τους δίνουμε συγχώρεση των αμαρτιών, επειδή θα τους πούμε πως εμείς έχουμε τη δύναμη να σβήσουμε τις αμαρτίες τους, και πως μπορούνε να κάνουνε αμαρτίες, και πως τις συγχωρούμε από αγάπη. Όλα όσα λέγω θα γίνουνε, και το βασίλειό μας θα στεριωθή απά­νω σε γερά θεμέλια. Αύριο θα δης αυτό το κοπάδι, που είναι υπάκουο σε κάθε χειρονομία μου, να πλημμυρίση το μέρος που θα προστάξω να Σε κάψουνε, και να συνδαυλίζη τη φωτιά. Γιατί, αν υπάρχη ένας που είναι άξιος να καή, αυτός είσαι Εσύ! Αύριο θα Σε κάψω». Εδώ τελειώνει αυτός ο βασανιστικός μονόλογος κι’ η καταχθόνια αυτή ιστορία. Μια ιστορία συμβολική, που, όπως είπαμε, την είχε γράψει ο Ιβάν Καραμάζωφ και τη διάβαζε στον αδελφό του Αλιόσα, τον καλόγερο, τον φανατισμένο Ορθόδοξο. Ο Αλιόσας κάθε τόσο έκοβε στη μέση τον Ιβάν, για να του κάνη κάποια παρατήρηση. Ανάμεσα σε άλλα, είπε και τα παρακάτω: «Οι Ιησουίτες είναι ο ρωμαϊκός στρατός για το μελλοντικό επίγειο κράτος, μ’ έναν Καίσαρα επί κε­φαλής, τον Πάπα, τον αυτοκράτορα. Σκοπός τους είναι το ν’ απο­χτήσουνε δύναμη και πρόστυχα επίγεια πλούτη. Αυτός είναι όλος-όλος ο σκοπός τους. Σε Θεό φαίνεται πως δεν πιστεύουν. Το μεγαλύτερο μυστικό τους, που θα το κρύβουνε καλά, είναι η αθεΐα τους. Ο Ιεροεξεταστής σου, Ιβάν, δεν πιστεύει σε Θεό. Αυτό είναι όλο το μυστήριό του». Το άρθρον τούτο εδημοσιεύθη αρχικώς εις την «Ελευθερίαν» τω 1965, ολίγον προ του θανάτου του Φωτίου. .

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021

Eχω γενικώς κάθε δικαίωμα να βρίζω τον πρωθυπουργό και τον δήμαρχο διοτι αυτοι έκαναν τα λεφτά τους με κλέψiες και όχι με τίμιο τρόπο όπως ο παππούς μου που αγόρασε την περιουσία του πουλώντας κτηματα και τελικά του την πήρανε με άτιμο τρόπο οι κομμουνιστές λέγοντας ότι θέλουν να την μοιράσουν στο λαό ενώ κανονικά την κράτησαν για τον εαυτό τους όπως ο υποκριτής Ιερονυμος έλεγε πως όλη η εκκλησιαστική περιουσία θα διαμοιρασθει στο λαό και τελικά δεν έδωσε τιποτα....αφου δεν ήταν τρελός σαν τον προκάτοχό του τον Χριστόδουλο που τον σκοτώσανε γιατί μιλούσε πολύ..λεγοντας πράγματα που δεν συμφέρουν ...Βλέπετε τέτοιου είδους κομπλεξικα φαινωμενα τύπου Χριστοδουλου η Χίτλερ αποτελούν φαινόμενα ανθρώπων εθνοεγωπαθων όπου όταν ήταν νέοι τους είχαν στο περιθώριο και τους Πέριφρονουσαν πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να κάνουν κατάχρηση της εξουσίας που απέκτησαν όταν την απεκτησαν με τον ίδιο τρόπο που εγώ εγώ ο Ριχαρδος β..Μεγαλούργησα επειδη πολεμησα σκληρά για να σώσω την χώρα που την διέλυσαν ο πρωθυπουργός και ο δήμαρχος κλέβοντας από την δική μου τσέπη και τελικά έβαλαν εμένα να πολεμήσω σα στρατιώτης προκειμένου να σώσω τη χώρα που αυτοί διαλυσανε...Αφου έτσι ακριβώς λειτουργούν όλα τα συστημικά ανθρωπάκια και μαριονέτες ....τα οποία φοβούνται και τρέμουν αυτούς που απέκτησαν εξουσία διότι φοβούνται ότι θα τους εκδικηθουμε...για όσα μας κανανε πριν γίνουνμε πλούσιοι+αυτεξουσιοι....λες και ο Τραμπ ενδιαφέρεται για το ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι τον αποκαλούν τρελο..αφου ο ίδιος ξέρει καλά πως δεν είναι τρελός μα ένας καλοπερασακιας που έκανε τόσους γάμους χωρίς να έχει τον φοβο να τον γαμη-σισουν οι γυναίκες που αυτός γάμούσε ....(όπως κάνανε και με τον Φιλιππίδη).Η αποριψη που σου κάνουν όταν είσαι νέος γεννά τερατα...και τα τέρατα αυτά ορθώνουν κάποτε το ανάστημα τους και συνθλίβουν τα ανθρωπάκια που τους κυνηγησαν την εποχή που αυτοί ήσαν άσημοι.....Οπως έκανα και εγώ με κάποια ψυχούλα που με κυνήγησε επειδή της χρωστουσα λεφτά που κανονικά δεν τα χρωσταγα.....Ένα παράξενο πράγμα είναι ότι εγώ πάντα είχα μια συμπάθεια για τους μισοπεριθωριακους οι οποίοι αντίθετα πάντα με μισούσαν και ήθελαν να με ταπεινώσουνΔΙΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΩΝΤΩ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΕΜΟΥ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΠΡΟΚΟΨΑ ΕΝΕΚΑ ΕΠΕΛΘΩΝΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΥ- - - - -(Τυπικά παραδείγματα οι Βερδάκη,Αργυρόπουλος ,Τσιακας-ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΖΗΛΕΥΑΝ ΔΙΟΤΙ ΑΙΣΘΑΝΩΝΤΩ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ ΕΜΟΥ)Αντίθετα είχα πάντα μια φοβία για αυτούς που μου φεροντουσαν καλά δηλαδή για τους μεγαλομεσαιους)γι αυτό και τελικός μου σκοπός είναι να οδηγήσω στην αυτοκτονία όλα αυτά τα ανθρωπάκια που θέλουν να μου πάρουν την περιουσία επειδή οι ίδιοι δεν έχουν περιουσία και προσπαθούν να βγάλουν λεφτά με κλεψιες και με μεγάλους περιπατους.....Πιστευω ότι ο μετέωρος άνθρωπος του Σώλ Μπέλοοϋ καθώς και ο Κάφκα η ο ((παρίας))Αντών Ρουμπινσταΐν Ωχριούν μπροστά σε μένα που αναγκάστηκα να δηλωσω στη φορολογική μου δήλωση πως είμαι ⛺ σκηνήτης(έστω και αν κεκτειμαι 5🏡 σπιτιών.Αυτο το έκανα επειδή δεν ημπορούσα να να δηλώσω πως με φιλοξενεί ο αδελφός μου.Διοτι αν κάναμε μια τέτοια δήλωση τότε ο αδελφός μου θα έχανε ένα πολύ σοβαρό επίδομα που παίρνει από την Ε.Ε...Ομως αυτό είναι κάτι που οι κύριοι της εφορίας δεν το αποδεχτηκαν-με αποτέλεσμα να μην δεχτούν την ιδιότητα μου ως σκηνιτου διότι είναι αντιδεοντολογικη ως προς τα πρακτικά τους.Αρα την στιγμή αυτή δεν είμαι τίποτα..Ούτε 🏡 σπιτωμενος ούτε άστεγος,ούτε 🐦 πουλί ούτε 🎏 ψάρι...μα απλά ένας αουτκάστ όπου το κράτος τους και οι ντρεσαρισμένοι αστοί θέλουν να τον κρατούν μετέωρο....εκτός περιθωρίου να αιωρείται στο κοινωνικό τους χάος που ως και οι κλωσαρ το περιφρονούν το απαξιουν και το απεύχονται.- - -.Γιατι έτσι λειτουργούν τα ανθρωπάκια που βρίζουν τον Τραμπ και τον Φιλιππίδη για το μπονβιβεριλικι τους την ώρα που οι ίδιοι κακοπερνουν εγκλωβισμένοι σε ένα υπουργειο..........................................................................................ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΚΑΙ ΑΡΓΟΜΙΣΘΑ ΜΑ ΠΟΥ ΟΙ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΤΑ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΑΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΠΡΕΣΤΙΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΛΑΜΠΕΙ..ΚΑΤΙ ΣΧΕΤΙΚΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΝΑΠΩΛΟΥΝ ΠΟΛΥ ΦΤΗΝΑ ΜΕΡΙΚΑ ΕΙΣΗΤΗΡΙΑ[ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ]-ΠΡΑΓΜΑΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΣΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΠΡΟΜΟΣΙΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ ΜΕ ΚΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ-ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΕΣΤΙΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ.[ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΓΔΥΝΕΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΦΤΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ]- -...................................................................................................................((ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΛΗΘΕΙΕΣ]=(Λάθη αλάθητα.....το κείμενο αυτό αποτελεί στροφές εκθέσεων από μαθητές.....του δημοτικού):((Η επετηρίδα είναι αυτό που βγάζουμε στα μαλλιά μας άμα δεν λουζόμαστε συχνά. (Γυμνάσιο Πάτρας) *Ο μισογύνης είναι τέρας μυθολογικό, μισός γυναίκα και μισός άλλο πράμα, απερίγραπτης ασχήμιας και τελείως εξαγριωμένος με την κατάστασή του. (Γυμνάσιο Θεσπρωτίας) *Ο Κωνσταντίνος Καντάφης ήτανε Έλληνας ποιητής που γεννήθηκε στη Λιβύη της Αλεξάνδρειας. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Στην αρχαία εποχή δεν υπήρχαν ξένες χώρες, γι' αυτό δεν έχουν βρει οι αρχαιολόγοι αρχαία διαβατήρια. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) *Ο Λεωνίδας και οι Τριακόσιοι του ηττήθηκαν, γιατί οι Θερμοπύλες ήτανε πολυπληθέστεροι σε αριθμό. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Την Οδύσσεια την έγραψε ο Οδυσσέας. Την Ιλιάδα ο Ηλιάδης. (Γυμνάσιο Λαμίας) *Τα Χερουβίμ και τα Σεραβίμ ήταν μικρά αγγελάκια που πετούσαν δεξιά - αριστερά στο πλάι των μεγάλων αγγέλων. Τα Χερουβίμ χερούβιζαν (δεξί πέταγμα) και τα Σεραβίμ σερούβιζαν (αριστερό πέταγμα). Στην ανάγκη υπήρχαν και τα Πτερουβίμ για πέταγμα κατευθείαν στη μέση. (Γυμνάσιο Κορίνθου) *Πρωτεύουσα της Κεϋλάνης είναι η Λιπτον Τι.. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Η κυριότερη αιτία της εξάτμισης είναι η φωτιά κάτω από το κατσαρολάκι. (Γυμνάσιο Κορίνθου) *Ο πρατήρας είναι λέξη δυσανόητη, δηλ. με δυο έννοιες. Μια όταν είναι σε ηφαίστειο και μια όταν δουλεύει σε πρατήριο. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Ενεργητική φωνή: Κυνηγάω τον λαγό. Παθητική φωνή: Ο λαγός με κυνηγάει. (Γυμνάσιο Κορίνθου) *Οι βιταμίνες βρίσκονται ακριβώς ανάμεσα από τις αλφαμίνες και τις γαμαμίνες. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) *Το ακριβώς αντίθετο της Αγίας Τριάδας είναι η Διαβολική Τριάδα, πυρ, συν γυναιξί και θάλασσα. Πράγματα του Σατανά. (Λύκειο Ξάνθης) *Η μπανάνα στα ελληνικά γράφεται όπως και στα αγγλικά, δηλαδή με ένα μπα και δύο να. (Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) *Τα 6 χαρακτηριστικότερα ζώα του Βόρειου Πόλου είναι 3 αρκούδες και 3 φώκιες. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Ερώτηση: Τι γνωρίζετε για τις εικονομαχίες; Απάντηση: Εικονομαχίες ήταν οι μάχες που έκαναν οι λαοί για τις εικόνες. Όποιος κέρδιζε τη μάχη κέρδιζε και τις εικόνες. (Γυμνάσιο Αθήνας) *Ο Ε. Λύτης και ο Σ. Εφέρης είναι και οι δύο Έλληνες ποιητές κατηγορίας νόμπελ. (Γυμνάσιο Αργοστολίου) *Οι Δέκα Εντολές γράφτηκαν από τον Σινά και παραδόθηκαν στον Μωυσή στην Πλάκα. Ήταν όλες πέτρινες, αλλά σαφέστατες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας) *Ο Κουστώ είναι ένας σύγχρονος Οδυσσέας, αλλά που δεν κατοικούσε στην Ιθάκη και για το λόγο αυτό οι περιπέτειές του δεν λέγονται Οδύσσειες, αλλά Κουστωδίες. (Γραπτό υποψηφίου για τη Σχολή Αστυνομίας) *Η μάνα του Ρασπούτιν ήτανε η ρασπουτάνα, τεραστίων διαστάσεων Ρωσίδα της Σιβηρίας. (Γυμνάσιο Καρδίτσας) *Το φοβερότερο όπλο των αρχαίων Αράβων ήταν ο Ευνούχος. *Οι Έλληνες εφεύρεσαν τη γεωμετρία για να αποφύγουνε την άλγεβρα που ήτανε αράπικη. *Η βαρύτητα είναι πιο δυνατή το φθινόπωρο. Τότε βλέπουμε τα μήλα να πέφτουν ομαδικά. Ζ.Κ.

..Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι ο ΙΑΝΟΣ είναι ένας οικονομικός γίγαντας που είναι συνιδιοκτήτης σε μια εταιρία που είναι θηγατρικη και 🍯 μέλος μεγάλων ομιλων .(esyn,elasyd,ewea,elaten κτλ)Πράγμα που προϋποθέτει δικτύωση,απεριόριστη πρόσβαση σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα,απεριόριστο πλαστικό χρήμα,καταθέσεις στο 🏡 εξωτερικό κτλ).Όλοι αυτοί που τυγχανουν μελη σε τέτοιες εταιρίες (κάποτε και πολυεθνικές)εχουν την τάση να αυτοθεωρουνται πλούσιοι και να παίρνουν τεράστιες δανειακές συμβάσεις και γενικά να καλοπιανουνε ανθρώπους που είναι πλουσιότεροι από αυτούς έστω και αν κατά βάσιν τους εκμεταλλεύονται.(οι μεγαλυτεροι εκμεταλευονται τους μικροτερους)...Αντιθετα ο κ.Αλκιβιαδης ήταν ένας ταλαίπωρος που είχε την ΘΑΥΜΑΣΙΑ ιδέα να επενδύσει το κομποδεμα του σε ακίνητα.Και μάλιστα χωρίς να έχει την διορατικοτα του να σκεφτεί ότι η κρίση κάποτε θα του χτυπήσει την πόρτα..Βέβαια εγώ διαισθανωμουν ότι αυτά όλα που ζήσαμε (από το 2010 κ.ε.ξ) θα ξεσπάσουν πάνω μου γιατί δεν μπορούσα να χωνέψω πως η ψωροκωσταινα θα μπορέσει να σηκώσει στις πλάτες της τον αχθό των Ολυμπιακών αγώνων που έγιναν επί Καραμανλή.ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΗΝ ΕΠΛΗΡΩΣΑΝ ΟΙ ΦΟΥΚΑΡΑΔΕΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ ακινήτων και όχι οι δικτυομενοι Bildenburgs που την εδιμηουργησαν.Και κατόπιν αυτού εγώ εκκληθην να πολεμήσω σα στρατιώτης για να σώσω μια πατρίδα που δεν πιστεύω σε αυτήν και που δεν την θεωρώ πατρίδα μου αφού πατρίδα μου είναι ο πλανήτης.Πολεμησα για να κλείσω τις δικές σας τρύπες.Χωρις καμία ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ.ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ [ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΣΟΒΙΕΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ] ΠΑΝΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΥΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.ΑΠΛΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΝΑΝ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΑΦΟΥ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟ ΤΡΟΠΟ.ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΣΟΥ ΤΗ ΔΙΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΠΑΣΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ ΜΕ 20 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ 120 ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ...ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.ΟΠΩΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΕΛΕΙΨΗ ΕΤΟΙΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΕΓΩ...ΟΤΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΠΩ[Η ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ] ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΠΩ Η ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΖΩ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΑΩ ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΑ ΠΕΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΟΠΟΥ  ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΕ[ΑΥΤΟ] ΕΙΠΩΘΕΙ...ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ ΛΗΞΗΠΡΟΘΕΣΜΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΕΙ ΜΟΡΑΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ Η ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ[ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ=WWW.BOUSTAGI.BLOGSPOT.COM]



Υγ.Φυσικα υπάρχουν και κάποιες συνεργάτιδες ημών οι οποίες ήθελαν να ανέβουν κοινωνικά και αποκαλούν τους τίμιους εργάτες ((κυρουληδες)).Και που Αν τους πεις ότι τα χέρια ✋ τους είναι βουτηγμένα μέσα στο αίμα του φτωχού κοσμακη θα χαρούμε ενώ αν τις αποκαλέσεις πτωχες τότε απλά θα σε σκοτώσουν.Ολοι ξέρουμε ότι αυτοί που βγάλανε όλη τους την λυσα επάνω στο (ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΎ ΝΕΚΡΟ) κορμί του συνταγματάρχη Γκανταΐφι δεν είχαν κανένα ώφελος από αυτό.Και ξέρετε πάρα πολύ καλά όλοι είναι αυτοί που είχαν ώφελος από αυτό.Αυτοι που πουλάνε ναρκωτικά και όπλα και που βάζουν το κράτος ΣΑΣ να κρύβει τις κλέψεις τους .Και φυσικά εμένα να πολέμω σα στρατιώτης πληρώνωντας 60.000€ μέσα σε μια δεκαετία.Αφηνωντας μου ελάχιστο αίμα και φυσικά σύντομα θα με πετάξουν στα σκουπίδια αφού μου πάρουν ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΕΙΝΑΝΕ..Ψαχνωντας για νέα θύματα (μικροεπενδυτές).Τα ξαδέλφια μου που ζούνε στη Γαλλία (Και έχουν 🏡 σπίτι με πισίνα.)είναι μικροεπενδυτές που κάνουν το ⛵ σκατό τους παξιμάδι Ψαχνωντας τις προσφορές των σούπερ μάρκετ.Και δεν είναι τυχαρπαστοι μπιλντενμπεργκς.Ειναι συνταξιούχοι επιστήμονες σαν εσάς.Μηχανικοι πετρελαίων.Ενω όλοι οι τυχαρπαστοι δικτυωμενοι Μητσοτακηδες και Μπακογιάννηδες είναι μεγαλοεπενδυτες.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΑΘΕ ΠΡΟΣΦΑΤΑ Η ΝΤΟΡΑ ΔΕΝ ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΠΟΥ ΚΛΕΨΑΝΕ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΤΗΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΣΩΖΟΥΝ.
Yπαρχουν νεκροί που περπατούν ξανά, και ορισμένες κραυγές που δε σωπαίνουν: Στη δίκη για δολοφονία μετά από μια σειρά βομβιστικών επιθέσεων, ο Ραβασόλ επιχείρησε να δώσει την ακόλουθη ομιλία, όχι για να αμφισβητήσει την ενοχή του, αλλά να την αποδεχτεί και να τη δικαιολογήσει. Σύμφωνα με μαρτυρίες, διακόπηκε ύστερα από λίγες λέξεις, και η ομιλία δεν εκφωνήθηκε ποτέ. Αποκεφαλίστηκε λίγο αργότερα.«Eάν μιλώ, δεν είναι για να υπερασπίσω τον εαυτό μου για τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι, μιας και η κοινωνία μονάχα είναι υπεύθυνη, επειδή απ’ την ίδια της την οργάνωση θέτει τον άνθρωπο σε μια διαρκή μάχη του ενός εναντίον του άλλου. Στην πραγματικότητα, δεν βλέπουμε σήμερα, σ’ όλες τις τάξεις κι όλες τις θέσεις, ανθρώπους που επιθυμούν, δεν θα πω το θάνατο, επειδή αυτό δεν ακούγεται καλά, αλλά την κακοτυχία τους, εάν μπορούν ν’ αποκομίσουν οφέλη απ’ αυτήν. Λογουχάρη, δεν εύχεται το αφεντικό να δει έναν ανταγωνιστή να πεθαίνει; Και δεν εύχονται όλοι οι επιχειρηματίες να είναι από κοινού οι μόνοι που να απολαμβάνουν τα οφέλη που φέρνουν τα επαγγέλματά τους; Προκειμένου ν’ αποκτήσει δουλειά, δεν εύχεται ο άνεργος εργαζόμενος κάποιος που έχει μια δουλειά για κάποιο λόγο να πεταχτεί έξω απ’ αυτήν. Ε λοιπόν, σε μια κοινωνία όπου συμβαίνουν τέτοια γεγονότα, δεν υπάρχει λόγος να εκπλησσόμαστε για το είδος των πράξεων για τις οποίες κατηγορούμαι, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η λογική συνέπεια του αγώνα για την επιβίωση που οι άνθρωποι διεξάγουν και που είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν όλα τα διαθέσιμα μέσα για να επιβιώσουν. Και δεδομένου ότι ο καθένας για τον εαυτό του, δεν είναι αυτός που βρίσκεται στην ανάγκη να περιοριστεί σκέφτεται: «Λοιπόν, επειδή έτσι είναι τα πράγματα, όταν είμαι πεινασμένος δεν έχω κανένα λόγο να διστάσω σχετικά με τα μέσα που έχω στη διάθεσή μου, ακόμα και με κίνδυνο να προκαλέσω θύματα! Τ’ αφεντικά, όταν απολύουν εργαζομένους, νοιάζονται εάν αυτοί πρόκειται να πεθάνουν ή όχι απ’ την πείνα; Αυτοί που έχουν πλεόνασμα νοιάζονται εάν υπάρχουν εκείνοι που στερούνται τις βασικές ανάγκες»;>Υπάρχουν μερικοί που βοηθούν, αλλ’ είναι ανίκανοι ν’ ανακουφίσουν όλους εκείνους που έχουν ανάγκη και που είτε θα πεθάνουν πρόωρα εξαιτίας διαφόρων ειδών στερήσεων, είτε εθελούσια από αυτοκτονίες όλων των τύπων, προκειμένου να βάλουν ένα τέλος σε μια άθλια ζωή και όχι να πρέπει ν’ ανέχονται τη δριμύτητα της πείνας, με αμέτρητες ντροπές και ταπεινώσεις, και που δεν έχουν καμιά ελπίδα να δουν ποτέ ένα τέλος. Γι’ αυτό υπάρχουν οικογένειες των Αγιέμ και Σουήν, που σκότωσαν τα παιδιά τους ώστε να μην τα δουν να υποφέρουν πια, και όλες οι γυναίκες που, υπό το φόβο ότι δεν είναι σε θέση να θρέψουν ένα παιδί, δεν διστάζουν να καταστρέψουν στα σπλάχνα τους τον καρπό του έρωτά τους.<->Και όλ’ αυτά τα πράγματα συμβαίνουν εν μέσω αφθονίας κάθε είδους προϊόντων. Θα μπορούσαμε να το καταλάβουμε εάν αυτά τα πράγματα συνέβαιναν σε μια χώρα όπου τα προϊόντα είναι σπάνια, όπου υπάρχει πείνα. Αλλά στη Γαλλία, όπου βασιλεύει η αφθονία, όπου τα κρεοπωλεία είναι γεμάτα κρέας, τ’ αρτοποιεία ψωμί, που ρούχα και παπούτσια συσσωρεύονται σε καταστήματα, που υπάρχουν άδεια σπίτια! Πώς μπορεί κανείς ν’ αποδεχτεί πως όλα είναι για το καλήτερο σε μια κοινωνία όπου η αντίθεση μπορεί να είναι τόσο έκδηλη; Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα αισθανθούν λύπη για τα θύματα, αλλά θα σας πουν πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Ας τα βγάζει ο καθένας πέρα όπως μπορεί! Τί μπορεί να κάνει αυτός που στερείται τ’ απαραίτητα όταν ενώ εργάζεται χάνει τη δουλειά του; Ν’ αφήσει μόνο τον εαυτό του να πεθάνει απ’ την πείνα. Εν συνεχεία θα ρίξουν μερικά ευσεβή λόγια πάνω απ’ το πτώμα του. Αυτό είναι που ήθελα ν’ αφήσω σ’ άλλους. Προτίμησα να κάνω τον εαυτό μου ένα λαθρέμπορο, έναν παραχαράκτη, ένα φονιά και δολοφόνο. Θα μπορούσα να ζητιάνευα, αλλ’ είναι εξευτελιστικό και δειλό και τιμωρείται και απ’ τους νόμους σας ακόμα, που καθιστούν τη φτώχεια έγκλημα. Εάν όλοι όσοι έχουν ανάγκη, αντί να περίμεναν έπαιρναν, απ’ οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο, ο αυτάρεσκος θα καταλάβαινε ίσως λίγο πιο σύντομα πως είναι επικίνδυνο να θέλει να καθαγιάζει την υπάρχουσα κοινωνική κατάσταση, όπου η στενοχώρια είναι μόνιμη κι η ζωή κάθε στιγμή απειλητική.<->Θα καταλάβουμε γρήγορα πως οι αναρχικοί έχουν δίκιο όταν λένε πως προκειμένου να έχουμε ηθική και φυσική ειρήνη, πρέπει να καταστραφούν οι αιτίες που γεννούν το έγκλημα και τους εγκληματίες. Δεν θα πετύχουμε αυτούς τους στόχους κυνηγώντας εκείνον που, αντί να υποστεί έναν αργό θάνατο που προκαλείται απ’ τις στερήσεις που είχε και θα πρέπει ν’ ανεχτεί, δίχως καμιά ελπίδα να δει ποτέ ένα τέλος, προτιμά, εάν έχει την ελάχιστη δύναμη, να αρπάξει βίαια εκείνο που μπορεί ώστε να εξασφαλίσει την ευημερία του, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του, που θα έθετε μονάχα ένα τέλος στα δεινά του.<>Γι’ αυτό πραγματοποίησα τις πράξεις για τις οποίες κατηγορούμαι, και που δεν είναι παρά η λογική συνέπεια της βάρβαρης κατάστασης μιας κοινωνίας που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά ν’ αυξάνει τη δριμύτητα των νόμων που κυνηγούν τ’ αποτελέσματα, δίχως ποτέ ν’ αγγίζουν τις αιτίες. Λέγεται πως θα πρέπει να είστε σκληροί για να σκοτώσετε, αλλά εκείνοι που το λένε αυτό δεν βλέπουν ότι αποφασίζετε να το κάνετε αυτό μονάχα για ν’ αποφύγετε την ίδια μοίρα.>Με τον ίδιο τρόπο εσείς, μεσσιέ μέλη του δικαστηρίου, θα με καταδικάσετε αναμφιβόλως σε θάνατο, επειδή νομίζετε πως είναι απαραίτητο, και πως ο θάνατός μου θ’ αποτελέσει πηγή ικανοποίησης για σας που μισείτε να βλέπετε ανθρώπινο αίμα να ρέει·<->αλλά όταν νομίζετε πως είναι χρήσιμο να χυθεί προκειμένου να εξασφαλίσετε την ασφάλεια της ζωής σας, δεν διστάζετε περισσότερο από ό,τι εγώ, αλλά με μία διαφορά: εσείς το κάνετε δίχως να διατρέχετε κάποιον κίνδυνο, ενώ εγώ, απ’ την άλλη πλευρά, δρω με κίνδυνο της ζωής μου.<>Λοιπόν, μεσσιέ, δεν υπάρχουν πια άλλοι εγκληματίες να δικαστούν, αλλά οι αιτίες της εγκληματικότητας να εξαληφθούν! Στη σύνταξη των άρθρων του Ποινικού Κώδικα, οι νομοθέτες ξέχασαν πως δεν προσβάλλουν τις αιτίες, αλλά μονάχα τα αποτελέσματα, κι έτσι σε καμιά περίπτωση δεν εξαλείφουν το έγκλημα. Στην πραγματικότητα, οι αιτίες εξακολουθούν να υπάρχουν, τα αποτελέσματα θ’ απορρέουν αναγκαστικά απ’ αυτές. Θα υπάρχουν πάντοτε εγκληματίες, και αν σήμερα σκοτώνετε έναν, αύριο άλλοι δέκα θα γεννηθούν.<>Τί χρειάζεται, τότε; Εξαλείψτε τη φτώχεια, τούτο το σπόρο του εγκλήματος, με την εξασφάλιση σε όλους της ικανοποίησης των αναγκών τους! Πόσο δύσκολο είναι να το συνειδητοποιήσουμε αυτό! Το μόνο που χρειάζεται είναι να εγκαθιδρυθεί η κοινωνία σε μια νέα βάση, όπου τα πάντα θα είναι κοινά και όπου ο καθένας, παράγωντας σύμφωνα με τις ικανότητες και τις δυνάμεις του, θα καταναλώνει ανάλογα με τις ανάγκες του. Τότε και μόνο τότε δεν θα βλέπουμε ανθρώπους σαν τον ερημίτη της Νοτρ-Νταμ-ντε-Γκρας κι άλλους, να ζητιανεύουν για ένα μέταλλο του οποίου γίνονται θύματα και σκλάβοι! Δεν θα βλέπουμε πια γυναίκες να παραδίδουν τη γοητεία τους, σαν ένα κοινό εμπόρευμα, με αντάλλαγμα αυτό το ίδιο μέταλλο που συχνά μας εμποδίζει από το να καταλάβουμε εάν ένας έρωτας είναι αληθινός ή όχι. Δεν θα δούμε πια ανθρώπους σαν τον Πρατζινί, τον Πραντό, τον Μπερλάν, τον Αναστάι και άλλους που σκοτώνουν προκειμένου να έχουν αυτό το ίδιο μέταλλο. Αυτό δείχνει πως η αιτία όλων των εγκλημάτων είναι πάντοτε η ίδια, και πρέπει να είσαι ανόητος για να μην τη δεις.<->Ναι, το επαναλαμβάνω: η κοινωνία είναι που δημιουργεί τους εγκληματίες και σεις, μέλη του δικαστηρίου, αντί να καταδικάζετε θα έπρεπε να χρησιμοποιήσετε τη νοημοσύνη και τις δυνάμεις σας προκειμένου να μεταμορφώσετε την κοινωνία. Μονομιάς θα καταπνίγατε όλα τα εγκλήματα. Και η δουλειά σας, επιτιθέμενη στις αιτίες, θα είναι σπουδαιότερη και πιο καρποφόρα από ό,τι η δικαιοσύνη σας, που υποτιμάται μόνη της τιμωρώντας τα αποτελέσματά τους.<->Δεν είμαι τίποτα παρά ένας αμόρφωτος εργάτης· αλλά επειδή έχω ζήσει τη ζωή των φτωχών, αισθάνομαι περισσότερο από έναν πλούσιο αστό την ανομία των κατασταλτικών σας νόμων. Τί σας δίνει το δικαίωμα να σκοτώνετε ή να φυλακίζετε έναν άνθρωπο που, γεννημένος με την ανάγκη να επιβιώσει, βρέθηκε ο ίδιος υποχρεωμένος να πάρει εκείνο που του λείπει ώστε να τραφεί;<>Εργάστηκα προκειμένου να ζήσω και να θρέψω την οικογένειά μου· απ’ τη στιγμή που ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου δεν υποφέραμε πάρα πολύ, παρέμεινα αυτό που εσείς αποκαλείτε έντιμος. Έπειτα η εργασία έγινε δυσεύρετη, και η ανεργία έφερε την πείνα. Ήταν μόνον τότε που ο μεγάλος νόμος της φύσης, αυτή η δεσποτική φωνή που δεν δέχεται καμιά αντίρρηση, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, μ’ ανάγκασε να διαπράξω κάποια απ’ τα εγκλήματα και πταίσματα για τα οποία κατηγορούμαι και για τα οποία ομολογώ πως είμαι ο αυτουργός τους.<>Δικάστε με, μεσσιέ του δικαστηρίου, αλλά εάν με έχετε καταλάβει, δικάζοντάς με δικάστε όλους τους δυστυχισμένους που η φτώχεια, σε συνδυασμό με τη φυσική περηφάνια, έκανε εγκληματίες, και που ο πλούτος ή η άνεση θα τους είχε κάνει έντιμους ανθρώπους.<->Μια έξυπνη κοινωνία θα τους είχε κάνει ανθρώπους σαν όλους τους άλλους!»<;">ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ=[[Το γέλιο του Ravachol]], Εκδόσεις Δαίμων του Τυπογραφείου, Δαίμων του Τυπογραφείου» ξαναχτύπησε<-> με ένα βιβλίο αφιερωμένο σε έναν αναρχικό για τον οποίο δεν έχει ξαναβγεί ποτέ στα ελληνικά. Δεν έχει τολμήσει μάλλον να βγάλει κανείς. Αφενός γιατί ο Ραβασόλ ο ίδιος άλλωστε δεν ήταν συγγραφέας για να έχει πρόσφορα κείμενα, δεν τον ένοιαζε δηλαδή να γράφει, να κάνει σπουδαίες αναλύσεις ή να διαβάζεται από γενιές αναρχικών. Δεν νοιαζόταν δηλαδή για το τι θα πουν γι’ αυτόν, να κερδίσει δημόσια υποστήριξη (δεν νοιάστηκε άλλωστε ούτε καν στο δικαστήριο που τον καταδίκασε σε θάνατο, να προσπαθήσει να απενοχοποιηθεί ή να αποκρούσει τις κατηγορίες). Ήταν από τους πρωτεργάτες της προπαγάνδας δια της πράξης. Ο Ραβασόλ δηλαδή έδρασε, δεν κήρυττε, και πλήρωσε με το κεφάλι του για τη δράση του αυτή. Και αφετέρου είναι ένας αναρχικός που μαζί με τον άλλο αδύστακτο συμπατριώτη του Εμίλ Ανρύ, προκαλούν με τις ενέργειές τους ακόμη και στους αναρχικούς κύκλους. Στο ενεργητικό του; Δολοφονίες, πλαστογραφίες, τυμβωρυχίες, λαθρεμπόριο, φυλακίσεις, αποδράσεις, βομβιστικές επιθέσεις σε σπίτια δικαστών και κυβερντητικών.<->Ένας από τους πιο διαβόητους και σκληρούς <->κακοποιούς της εποχή του, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι κινητοποιήθηκε από τη φτώχεια και τις τρομερές κοινωνικές αδικίες που γνώρισε στη ζωή του. Δεν χρειάστηκε δηλαδή να διαβάσει για να γνωρίσει τη ζωή των φτωχών. Τη φτώχεια την έζησε στο πετσί του από τα γεννοφάσκια του γεννημένος σε φτωχή οικογένεια και αναγκαζόμενος να δουλεύει και να περιοδεύει αναζητώντας εργασία για να βγάλει τα προς το ζειν από τα 8 του χρόνια! Αλλά δεν θα κάνουμε τις κλασσικές αναλύσεις των «<->πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικών(σικ!) συνθηκών της εποχής για να τον δικαιώσουμε ηθικά. Όχι, ο Ραβασόλ δεν ενσάρκωνε κανένα πνεύμα της εποχής, καμιά αντίδραση της εργατικής τάξης. Αυτός ήταν, αυτά έπραξε, τα τελευταία λόγια του ήταν «Αν θέλεις να ζήσεις ευτυχισμένος κρέμασε τον ιδιοκτήτη σου» και ΤΕΛΟΣ! Ο καθένας απο κει και πέρα είναι ελεύθερος να τον κρίνει.<->με φωτογραφίες</span> και πρωτοσέλιδα της εποχής, σού τραβάει αμέσως το ενδιαφέρον, που μοιάζει περισσότερο με περιοδικό και δεν κουράζει με μονότονες σελίδες γεμάτες λέξεις, σε βάζει κατευθείαν στο πνεύμα της υπόθεσης Ραβασόλ. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται ένα απόσπασμα μιας συζήτησης που είχε ο Ραβασόλ με τους αστυνομικούς που βρέθηκε από τον ιστορικό Jean Maitron στα αρχεία της Παρισινής Αστυνομίας το 1964, η απολογία του στο δικαστήριο, την οποία δεν του επέτρεψαν να δώσει, μια επιστολή ενός συντρόφου και συνεργού του Ραβασόλ που μιλάει για τον τελευταίο, το τηλεγράφημα που στάλθηκε ανακοινώνοντας το θάνατό του, ένα άρθρο για τον Ραβασόλ του διάσημου Γάλλου λογοτέχνη Οκτάβ Μιρμπώ και ένα τραγούδι με τον τίτλο «La Ravachole» που γράφτηκε προς τιμήν του, αποδείξεις που έδειχναν ότι ο Ραβασόλ είχε ήδη αρχίσει να επιβιώνει στη λαική μνήμη...





 

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2020

- Όταν είχαμε τον ΣΥΡΙΖΑ που δεν ήταν εμπλεγμένος σε σκάνδαλα δεν τους άρεσε..καλή τύχη τώρα..και πρωτιμω να έχω τον Κούλη και να αισθάνομαι ελεύθερος παρά τον Κανταΐφι η τον Τσαουσέσκου και να μου δίνουν λεφτά που δεν θα έχω την ελευθερία να τα ξοδεύω όπου εγώ θέλω.-[H ..παρηγοριά στον άρωστο για να ξεχνά το επερχώμενο αναπόφευκτο=KLEiST,HERDER,SCHELING,NOVALIS..ο κάθε άνθρωπος θα μπορεί να διαμορφώσει την συλλογική συνείδησή του κατά τρόπο που να ευνοεί την αρχή της ελεύθερης βούλησης. Μετά το γεγονός, ο άνθρωπος θα μπορεί να αποφύγει την απεχθή παρεμπόδιση που του προσφέρει φαινομενικά η λογική σκέψη. Με άλλα λόγια, η θέληση για εξουσία έχει "την υπέρτατη πηγή της στο συναίσθημα" και έτσι ο άνθρωπος πρέπει να ξεπεράσει "τον αγώνα του με την μοίρα" σε ένα ισορροπημένο μίγμα σοφίας και πάθους..

 ο μονόλογος της φεμινίστριας

“Δεν έχει η γυναίκα μάτια;
Δεν έχει η γυναίκα χέρια, όργανα, σώμα, αισθήσεις, πάθη, συναισθήματα;
Μήπως δεν τρέφεται απ΄ τα ίδια φαγιά, δεν πληγώνεται απ΄ τα ίδια όπλα, δεν πεθαίνει απ΄ τις ίδιες αρρώστιες, δεν γιατρεύεται με τα ίδια φάρμακα, δεν κρυώνει το χειμώνα και ζεσταίνεται το καλοκαίρι, ακριβώς όπως κι σείς τα σερνικά?
Αν μας τρυπήσετε, δεν ματώνουμε;
Αν μας γαργαλίσετε, δεν γελάμε;
Αν μας φαρμακώσετε, δεν πεθαίνουμε;
Αν μας αδικήσετε, δεν θα εκδικηθούμε;
Αν σας μοιάζουμε σ΄ όλα τ΄ άλλα, θα σας μοιάζουμε και σ΄ αυτό!
Αν μία γυναίκα, αδικήσει άντρα πώς δείχνει αυτός την ταπεινοφροσύνη του; Μ΄ εκδίκηση!
Αν Ο ΑΝΤΡΑΣ ΑΔΙΚΗΣΕΙ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ , πώς αυτή θα τ΄ αντιμετωπίσει, ύστερα απ΄ το παράδειγμα του ιδίου?Μ΄ εκδίκηση!
-
--
-
ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ
ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΑΣ 
ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΗΡΩΔΕΙΟ 
ΣΤΙΣ 1Ο/10/21
-ΘΑ ΛΕΓΑΜΕΟΤΙ ΑΥΤΗ Η
Η ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΗ ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ
ΤΖΕΦ ΚΟΥΝΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΗΝ
ΝΤΙΒΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΚΟΣΤΗΣΕ 
750.000[ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΛΙΓΑ ΑΠΟ
ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΦΥΣΙΚΑ]-.
[ΒΛΕΠΕ ΚΑΙ <<ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΜΕ ΠΑΝΤΟΥΦΛΕΣ>>]
ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΩΝ 
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΓΑΓΕΙ Ο ΡοΥΒΙΚΩΝΑΣ
ΤΗΝ  ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΛΙΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ
ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΣΕ ΣΚΛΗΡΗ ΑΝΑΚΡΙΣΗ ΓΙΑ
ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙ 
ΤΟ ΠΟΣΑ ΛΕΦΤΑ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΤΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ
ΥΠΕΓΡΑΨΕ..
[ΤΟΝ ΠΑΖΟΛΙΝΙ ΤΟΝ ΦΑΓΑΝΕ ΓΙΑΤΙ
ΕΓΡΑΦΕ ΣΤΑ[[ΛΟΥΘΗΡΙΑΝΑ ΓΡΑΠΤΑ]] του
ΟΤΙ Ο ΚΡΑΞΙ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΦΙΑ].
παντως εγω
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΜΟΡΑΒΙΑ
ΟΤΑΝ ΠΗΓΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΖΟΛΙΝΙ
ΣΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΑΥΤΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΑΙΡ
ΗΤΑΝ ΜΕ Κοστουμιά μα ξυπόλυττός

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2020

Δέν υπάρχοuν αθώοι αστοί(Ανρύ).Η μάζα χρησιμεύει μόνο στό να την κατευθύνουμε όπου εμείς θέμε χωρίς να της δόσουμε λογαριασμό.Χρησιμεύει μόνο στο να βγάλουμε πάνω της όλη μας την λύσα που μάς περιφρονεί..Βάζοντας την να δουλεύει γιά τα δικά μας συμφέροντα για να μη χάσει το ψωμί της.Ξέρω μία γυναίκα που είχε την αφέλεια να νομίζει πως το παιδί της θα τήν περιφρονούσε αν αυτή εγκατέλειπε την συζυγική εστία και έφευγε από το σπίτι σπάζοντας τίς αλυσίδες που τήν κρατούσαν πλαϊ στον τυραννικό σαδιστή και αλκοολικό της συζυγο...ενώ κανονικά αν αυτό εγένετο τότε τα παιδιά της θα την αγαπούσαν (αντί να την μισούν όπως ενόμιζε)-(αφού η ευτυχία όσων αγαπούμε είναι και δική μας ευτυχία.Ομως οι επιταγές της μάζας και η προσωπική της ανασφάλεια δεν την άφηναν να το κάνει)- - -Οσοι ήσαν όμορφοι ώς Αδωνεις..Πήραν τεράστια δάνεια[δικαιολογόντας τα μέσω ψευδών ανυπαρκτων περιουσιών]..που τωρα τα πληρώνω εγω [που εχω υπαρκτή περιουσία].πολέμησα σά στρατιώτης γιά νά κλείσω τίς δικές τους΄τρύπες.Ομως αυτό οι κ.κ. ΟΥΡΣΟΥΛΑ,ΑΓΓΕΛΑ,ΚΑΙ ΛΑΝΓΚΑΡΝΤ δέν το κατάλαβαν.ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΠΙΑ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ.


Το δίκιο το έχει παντα με το μέρος του τό ατομο και όχι η ομάδα- η κλίκα και η τυποποιημένη μάζα.
ΜΠΟΡΙΣ ΒΙΑΝ 
Kαί να το λέει αυτό ο Μοναδικός συνθέτης ΜΠ.ΒΙΑΝ(πού έζησε έντονα και αντισυμβατικά και επικίνδυνα)σύμφωνοι...μα..νά τό λέω εγώ ο τριτοκλασάτος σκιτσογραφίσκος είναι περίεργο...Ως καί τούς νέγρους ήθελε να βάλει ο κ.Βιάν να καμουφλάρουν το χρώμα τους γιατί το χρώμα αυτό ενοχλούσε την τυποποιημένη μάζα το χρώμα της οποίας ήθελε νά αποκτήσει αφού όλα τα πτώματα έχουν το ίδιο λευκό χρώμα.

Ως και ο Άντον Ρουμπινστάϊν (που ήταν ο πιό τυποποιημένος μαζιστής)έλεγε πώς δεν ανήκει πουθενά και πώς οι Ρώσοι τον θεωρούν Εβραίο,οι Εβραίοι Ρώσο κτλ.
Η δε τυποποιημένη μάζα χρησιμεύει μόνο για να βρεθέι ένας τρελός να την κατευθύνει όπου του γουστάρει ..χρησιμοποιώντας την τυποποίηση της  στο να βάλει τους πολίτες να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον (Ο Χίτλερ και ο Σόϊμπλε αυτό κάνανε)
    




 

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

ΟΠΩΣ Ο ΤΖ.ΣΟΥϊΦΤ ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΕΘΗ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΥ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΛΙΛΙΠΟΥΤ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ -ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΠΟΥ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΡΟΜΤΙΓΚΡΑΝΤΣ..ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ 1% ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠϊΝΟΥ ΠΛΗΘΙΣΜΟΥ [[ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟ 99% ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ]] ΘΑ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ 99% ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΑΘΩΣΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ 1% ΤΟΥ ΜΕΙΖΩΝΟΣ ΠΛΟΥΤΟΥ..ΔΗΛΑΔΗ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΣ [ΟΠΩΣ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ ΚΑΠΟΤΕ] ΕΧΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟ 1% ΑΠΟ ΤΟ 99% [ΤΟΥ 99%] -[ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΛΟ ΚΟΣΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ 1% ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΤΩΧΟΙ [ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΝ ΚΑΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΡΟΚΦΕΛΛΕΡ ΠΛΟΥΣΙΩΤΕΡΟΥΣ ] ΕΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΑΣΤΕΓΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣΤΟ 1% ΑΠΟ ΤΟ 1% ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ..ΔΗΛΑΔΗ ΤΙΠΟΤΑ...ΠΡΑΓΜΑΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΘΑΤΣΕΡ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΟΥϊΦΤ ΝΑ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΦΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΕΙΟΝΟΤΗΤΑ

Κάους
KAWS,TSAROUHIS



 VIENNA-CONCORDE PLATZ








Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020

Όλοι οί έλληνες εμπουζουριάστηκαν μέσα το Νοέμβρη του 20 καί μόνο ο Παππάς της χρυσής αυγής κυκλοφορεί ελεύθερος..καθώς και ο Κουταρέλλης που κοπροσκυλιάζει αποκλεισμένος στη Βιέννη.


 























































Σάββατο, 17 Οκτωβρίου 2020

ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ=[[Ναὶ ἀγαπημένη μου, ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι. Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας. Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας μᾶς σκοτώνουν. Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν. Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.]]-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --ΟΣΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΑΡΕΤΕ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΕΜΟΥ [ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ] ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΙΑ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΙΠΟΤΑ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΕΠΑΘΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ.ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΓΩϊΣΤΕς ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΗΝ ΠΕΛΑΤΗ ΣΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΔΑΝΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ ΑΥΤΩΝ..[ΟΔΗΓΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΣΟΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΙ].ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΠΗΡΑΝ[ΚΑΤΕΣΧΕΣΑΝ ΤΙΠΟΤΕ] ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ..ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΤΟΤΕ ΝΤΡΕΠΟΠΩΜΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΩΝΤΑΣ ΕΠΑΝΩ ΝΟΥ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΝΤΡΟΠΕΣ.. ΕΝΟΧΕΣ ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΟΥΤΕ Ο ΩΝΑΣΗΣ[ΠΟΥ ΑΡΧΙΝΗΣΕ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΩΝΤΑΣ ΛΑΘΡΑΊΑ] ΟΥΤΕ ΚΑΙ Ο ΧΟΝΤΡΟΣ [ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΦΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝΕΥ ΔΟΣΕΩΝ] ΚΑΙ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΟΥΣ ΜΕ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΤΟΥ..ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΘΕΟΣ[έστω και άν δέν υπάρχει]ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΕΙ..ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΩΝΑΣΣΗ,ΤΟΝ ΝΙΑΡΧΟ,ΤΟΝ ΚΟΚΚΑΛΗ-ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΑΚΟΜΑ & ΤΟΝ ΧΟΝΤΡΟ. ΜΗΔΕΝΑΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ. {LIVE AND LET DIE} -- ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΠΛΗΡΩΝΩ ΦΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΣΤΕΒΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ [ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ]ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΣΟΥΣΦΟΡΟΥΣΟΣΟ ΕΓΩ [ΧΩΡΙΣ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ] ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΚΑΤΟΜΒΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΠΕΒΛΗΘΗΝ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟΥΣΑΛΛΟΥΣ ΩΣ ΜΕΡΜΗΓΚΙΑ-ΟΠΩΣ ΟΙ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ [ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΟΜΣ]ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ[ΚΑΙ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ-[ΡΙΧΝΟΥΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΚΑΠΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΥ ΑΛΛΗΛΟΕΞΑΡΤΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΜΕΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΕ KAI ΔEN ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦOROYS STO KRATΟS ] ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙΛΟΧΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΤΟΣΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΛΟΥΤΟ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑ..ΟΣΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΟΣo ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΚΑΙ Η ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΣΥΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΜΑΣ Η ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΙΔΙΑ...ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ [[ΤΗΣ ΕΛΕΙΨΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ]] ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΙ..ΕΤΣΙ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ[ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΔΙΑΒΙΩΣΕΩΣ]-ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΩΝ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ.ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙΙ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΑΝ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ...ΚΑΘΩΣ Η ΖΩΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΒΙΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΕΚΤΩΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΣΤΗΝ [[ΑΣΚΗΤΙΚΗ]]-ΔΗΛ.ΕΝΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΣΤΡΑΠΗ .ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΚΑΤΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΟΠΟΥ ΕΙΤΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΣ ΣΕ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΙΩΣΗ[ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ]-ΕΙΤΕ ΕΙΣΑΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΟΣ-ΜΙΝΙΜΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΖΩϊΚΟΣ [ΜΠΟΜΣ] ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ..ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΣΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΕΙ..ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ..ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ ΠΡΟΤΟΓΟΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΓΡΟΚΤΗΜΑ [ΣΑΝ ΤΟΥΣΑΡΧ.ΕΛΛΗΝΕΣ] Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΑΧΑΡΗ..ΕΝΩ ΟΤΑΝ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΟΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΧΑΡΗ ΑΦΟΥ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΒΑΡΕΘΕΙΣ ΤΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ [ΠΟΥ ΣΕ ΜΕΤΕΤΡΕΨΕ ΣΕ ΥΠΑΛΛΗΛΟ Η ΕΛΛΕΥΘ.ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΦΕΣΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΞΕΛΘΕΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ....ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΕΛΑΤΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑ [ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΠΙΑΝΕΙ ΧΩΜΑ ΤΟ ΧΩΜΑ ΧΡΥΣΑΦΙ ΓΙΝΕΤΑΙ[ΟΠΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΠΥΡ.ΜΗΔΑ ]..ΚΑΙ ΝΑΠΟΥ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟΔΕΙΞΑΝΕ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΥΤΟΣ ΑΡΧΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΦΕΣΩΝΕΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΝΕΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΡΥΣΑΦΙΙ....ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΝΤΑΣ ΜΕ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΥΣ ΠΟΥ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΕΥΚΟΛΑΤΟ ΓΕΛΟΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΒΛΑΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΩΣΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΒΑΡΕΘΗΚΑΝ [ΑΠΟ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΒΛΑΚΕΙΑ Η ΕΛΕΙΨΗ ΧΡΟΝΟΥ] ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΧΑΣΑΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΔΙΝΑΜΕ.ΚΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΗΡΘΑΝ ΑΛΛΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΠΙΣΗΣ ΗΤΑΝ ΒΑΡΙΕΣΤΗΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΟΥΣΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΚΑΝΑ ΧΑΡΤΖΙΛΗΚΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΛΑΜΕΝΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΤΣΑΚΟΝΩΝΤΑΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ..ΑΦΟΥ ΕΤΣΙ ΕΧΕΙ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ...ΣΤΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ ΜΕΣΩ ΘΕΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΡΟΊΝΤ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΙΣΩΠΟ ΝΑΛΕΝΕ ΟΤΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΩΝ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΜΗΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑΙ ΚΑΙ ΜΑΤΑΙΑ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΠΑΕΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ

 

Friday, October 16, 2020View web version
ADDRESS
Here is this week's real estate roundup by Eileen McEleney Woods of The Boston Globeand I wish I could take up Hotel.com on its offer to "live under a rock" until the election is over. The website is offering a five-day stay 50 feet below ground in a man-made New Mexico cave. You could channel your inner "Lord of the Rings."

(Note to readers The newsletter will be on hiatus next week.)

 
Coronavirus News
For updates on the COVID-19 pandemic -- from the number of cases to the human and economic toll -- go to Boston.com  and BostonGlobe.com.

Boston Helps
We launched a product line to support Boston residents most affected by the coronavirus. Shop for T-shirts, masks, hoodies, and more. All profits will benefit the Boston Resiliency Fund. Go to teespring.com/stores/bostondotcom.

Παρασκευή, 21 Αυγούστου 2020

ΕΓΚΛΗΜΑ ΧΩΡΙΣ ΤΙΜΩΡΙΑ.................ΟΙ ΑΝΑΡΧΟΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΑΧΡΗΣΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΙΟΝΩΝΤΑΣ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΑ ΧΡΗΣΗΜΑ .ΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΝΕΑ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ- --ΠΑΡΟΛΑ ΟΜΩΣ ΑΥΤΑ ΕΙΔΑ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΝ ΓΝΩΣΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΛΗΨΗΝ ΤΟΥ [[ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ]]---O ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΝΟΕΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΕΠΑΓΕΛΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΕΥΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΛΑΣΑΡΙΣΜΑ ΕΠΙΣΗΣ ΑΧΡΗΣΤΩΝ ΠΡΟϊόΝΤΩΝ.Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΣΑΦΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΟ. Όλα ξεκίνησαν όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο για ένα νέο ριζοσπαστικό περιοδικό ονόματι “Strike!”. Ο εκδότης του με ρώτησε αν είχα κάτι προκλητικό, το οποίο κανείς άλλος δεν προσφέρεται να δημοσιεύσει. Συνήθως, έχω μία ή δύο τέτοιες ιδέες πρόχειρες οπότε έφτιαξα ένα προσχέδιο και του το παρουσίασα με τον τίτλο «Γιατί ο καπιταλισμός παράγει άχρηστες δουλειές». Το κείμενο βασιζόταν σε ένα προαίσθημα. Όλοι μας γνωρίζουμε το είδος εκείνο των εργασιών οι οποίες δεν μοιάζουν, στους τρίτους, να προσφέρουν επί της ουσίας το παραμικρό: σύμβουλοι ανθρώπινου δυναμικού, υπεύθυνοι επικοινωνίας, υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων, οικονομικοί σύμβουλοι, εταιρικοί δικηγόροι ή το είδος εκείνο των (εξαιρετικά γνώριμων στο ακαδημαϊκό περιβάλλον) ανθρώπων που περνούν τον χρόνο τους στελεχώνοντας επιτροπές που διαβουλεύονται πάνω στο πρόβλημα της ύπαρξης περιττών επιτροπών. Η λίστα φαινόταν ατελείωτη. Κι αν -αναρωτήθηκα- αυτές οι δουλειές είναι πράγματι άχρηστες, και εκείνοι που τις ασκούν έχουν επίγνωση αυτού του πράγματος; Όλοι μας, που και που, συναντούμε ανθρώπους οι οποίοι φαίνεται να αισθάνονται πως η δουλειά τους είναι άχρηστη και περιττή. Θα μπορούσε να υπάρξει τίποτα πιο αποθαρρυντικό από το να έχεις να ξυπνήσεις τις πέντε από τις επτά ημέρες κάθε βδομάδας της ενήλικης ζωής σου προκειμένου να εκτελέσεις ένα καθήκον που σιωπηρά κάποιος θα πίστευε ότι είναι περιττό – ότι απλούστατα είναι χάσιμο χρόνου ή πόρων, ή ακόμη και ότι κάνει τον κόσμο μας χειρότερο; Δεν θα ήταν ένα φρικτό ψυχικό τραύμα που θα διαπερνούσε την κοινωνία μας; Ακόμη κι έτσι, ωστόσο, ήταν κάτι για το οποίο κανένας δεν φαινόταν να μιλάει. Υπήρχαν δεκάδες έρευνες γύρω από το αν οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι στη δουλειά τους. Δεν υπήρχε καμία, απ’ όσο ήμουν σε θέση να γνωρίζω, έρευνα σχετικά με το αν ένιωθαν ότι η δουλειά τους είχε οποιονδήποτε πραγματικό λόγο να υπάρχει. Το ενδεχόμενο η κοινωνία μας να περιλαμβάνει πλήθος από άχρηστες δουλειές για τις οποίες κανένας δεν θέλει να μιλήσει φαινόταν αρκετά πιθανό. Το ζήτημα της εργασίας βρίθει από ταμπού. Ακόμη και το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν απολαμβάνει τη δουλειά της και θα απολάμβανε μια δικαιολογία προκειμένου να μην πάει στη δουλειά, θεωρείται ως κάτι που δεν μπορεί, στην πραγματικότητα, να ομολογήσει κανείς στην τηλεόραση – σίγουρα, πάντως, όχι στις ειδήσεις, ακόμη κι αν γίνεται κάποια περιστασιακή μνεία σε ντοκιμαντέρ και σε αστεία stand-up κωμικών. Είχα προσωπική εμπειρία από τα εν λόγω ταμπού: κάποια στιγμή είχα υπάρξει εκπρόσωπος τύπου για μια ομάδα ακτιβιστών που φημολογείτο ότι σχεδίαζε μια καμπάνια πολιτικής ανυπακοής προκειμένου να διακοπεί η λειτουργία του συστήματος μεταφορών της Ουάσιγκτον, ως μέρος των γενικότερων κινητοποιήσεων ενάντια σε μια παγκόσμια οικονομική διάσκεψη που θα λάμβανε χώρα στην πόλη. Αν έμοιαζες με αναρχικό, τις ημέρες που προηγήθηκαν, μετά βίας μπορούσες να πας οπουδήποτε χωρίς κάποιος ευδιάθετος δημόσιος υπάλληλος να σε πλησιάσει και να σε ρωτήσει αν ήταν πράγματι αλήθεια ότι δεν θα μπορούσε να πάει στη δουλειά του τη Δευτέρα. Παρόλα αυτά, την ίδια στιγμή τα τηλεοπτικά επιτελεία κατάφεραν με υπευθυνότητα να πάρουν συνεντεύξεις από δημοτικούς υπαλλήλους της πόλης -και δεν θα με εξέπληττε αν κάποιοι από αυτούς ήταν οι ίδιοι υπάλληλοι που με σταμάταγαν στον δρόμο- οι οποίοι σχολίαζαν πόσο απαράδεκτο θα ήταν να μην μπορούν να πάνε στη δουλειά τους, αφού γνώριζαν τι θα σήμαινε το να βγουν στην τηλεόραση. Κανένας δεν φαίνεται να νιώθει ελεύθερος να πει τι πραγματικά νιώθει για τέτοιου είδους ζητήματα – τουλάχιστον δημόσια. Φάνταζε πιθανό, αλλά δεν ήμουν κι απολύτως σίγουρος. Κατά κάποιον τρόπο, έγραψα το κείμενο σαν ένα είδος πειραματισμού. Με ενδιέφερε να δω τι είδους αντιδράσεις θα προκαλούσε. Ιδού τι έγραψα για το ζήτημα τον Αύγουστο του 2013: Γιατί ο καπιταλισμός παράγει άχρηστες δουλειές Το 1930 ο Τζων Μέυναρντ Κέυνς προέβλεψε ότι, έως το τέλος του αιώνα, η τεχνολογία θα είχε προχωρήσει τόσο πολύ ώστε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία ή οι ΗΠΑ θα πετύχαιναν την καθιέρωση της 15ωρης εργασίας. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είχε δίκιο. Με τεχνολογικούς όρους, είμαστε πράγματι ικανοί για κάτι τέτοιο. Και, παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Αντ’ αυτού, η τεχνολογία χρησιμοποιείται προκειμένου να βρίσκει τρόπους για να μας κάνει να δουλεύουμε περισσότερο. Προκειμένου να το πετύχει, έπρεπε να δημιουργηθούν δουλειές που, στην ουσία, είναι άχρηστες. Ολόκληρες στρατιές ανθρώπων, πρωτίστως στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, αναλώνουν το σύνολο του εργασιακού τους βίου εκτελώντας καθήκοντα που μέσα τους πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να εκτελούν. Η ηθική και πνευματική ζημία που απορρέει από αυτή την κατάσταση είναι βαθύτατη. Είναι μια πληγή στον συλλογικό μας ψυχισμό. Και, παρόλα αυτά, κανένας δεν μιλάει γι’ αυτό. Γιατί η υποσχόμενη ουτοπία του Κέυνς -ήδη πολυαναμενόμενη από τη δεκαετία του ‘60- δεν πραγματώθηκε ποτέ; Η συνήθης σημερινή απάντηση είναι ότι ο Κέυνς δεν υπολόγισε την τεράστια αύξηση του καταναλωτισμού. Ανάμεσα στο δίλημμα λιγότερων ωρών εργασίας ή περισσότερων παιχνιδιών και απολαύσεων, διαλέξαμε συλλογικά το δεύτερο. Πρόκειται για ένα όμορφο ηθικοπλαστικό παραμύθι· αρκεί, ωστόσο, μια στιγμή σκέψης προκειμένου να αποδειχθεί ότι δεν στέκει κάτι τέτοιο. Πράγματι, από τη δεκαετία του ‘20, έχουμε γίνει μάρτυρες της δημιουργίας ενός πελώριου αριθμού νέων θέσεων και κλάδων εργασίας· εντούτοις, η παραγωγή και η διανομή σούσι, iPhones ή φανταχτερών αθλητικών παπουτσιών αφορά ελάχιστους. Οπότε σε τι ακριβώς συνίστανται αυτές οι νέες δουλειές; Ένα πρόσφατο ρεπορτάζ που συνέκρινε την εργασία στις ΗΠΑ μεταξύ 1910 και 2000 μάς δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα (εικόνα που -υπογραμμίζω- αντανακλάται και στο Ηνωμένο Βασίλειο). Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, ο αριθμός των εργατών που ασχολούνται με τα οικιακά, τη βιομηχανία και τον αγροτικό τομέα έχει υποστεί δραματική ύφεση. Την ίδια στιγμή, νέου τύπου «επαγγελματίες» όπως managers, υπάλληλοι, πωλητές και «εργαζόμενοι παροχής υπηρεσιών» έχουν τριπλασιαστεί, αυξανόμενοι, πλέον, «από το ένα στα τρία τέταρτα του συνολικού αριθμού απασχολουμένων». Με άλλα λόγια, όπως ακριβώς είχε προβλεφθεί, οι παραγωγικές δουλειές έχουν αυτοματοποιηθεί σε τρομακτικά μεγάλο βαθμό (ακόμη κι αν συνυπολογίσει κανείς τους βιομηχανικούς εργάτες που υπάρχουν παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης της στρατιάς ανθρώπων που μοχθούν στην Ινδία και στην Κίνα, τέτοιου τύπου εργάτες δεν αγγίζουν ούτε μετά βίας ένα υπολογίσιμο ποσοστό του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού, όπως συνέβαινε παλαιότερα). Αλλά αντί η συγκεκριμένη εξέλιξη να οδηγήσει σε μια δραστική μείωση των ωρών εργασίας, απελευθερώνοντας τον πληθυσμό του πλανήτη προκειμένου να ασχοληθεί με τις προσωπικές του ασχολίες, τις απολαύσεις, τα οράματα και τις ιδέες του, αυτό που συναντούμε είναι η υπερδιόγκωση, όχι τόσο του τομέα των «υπηρεσιών», όσο του διοικητικού τομέα, έως το σημείο που δημιουργεί ολόκληρες νέες βιομηχανίες όπως αυτή των οικονομικών υπηρεσιών ή του telemarketing, ή την άνευ προηγουμένου επέκταση τομέων όπως το εταιρικό δίκαιο, η διοίκηση των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και της υγείας, του ανθρωπίνου δυναμικού και των δημοσίων σχέσεων. Και αυτοί οι αριθμοί δεν αντανακλούν καν όλους εκείνους τους ανθρώπους των οποίων η δουλειά είναι να παρέχουν διοικητική και τεχνική υποστήριξη ή ασφάλεια σε αυτές τις βιομηχανίες, ή, πολύ πιο πέρα από αυτά, μια πλειάδα υποστηρικτικών υπηρεσιών (κομμωτήρια σκύλων, ολονύκτιες διανομές πίτσας) που υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή όλοι οι υπόλοιποι ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο στη δουλειά τους. Είναι αυτές που αποκαλώ «δουλειές του κώλου». Είναι σαν κάποιος εκεί έξω να επινοεί άσκοπες δουλειές μόνο και μόνο για να μας κρατάει όλους απασχολημένους. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το μυστήριο. Στον καπιταλισμό, αυτό ακριβώς είναι που δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Ασφαλώς, στα παλιά και αναποτελεσματικά σοσιαλιστικά κράτη όπως η Σοβιετική Ένωση, όπου η εργασία αποτελούσε όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και ιερό καθήκον, το σύστημα δημιουργούσε όσες θέσεις εργασίας χρειαζόταν (γι’ αυτό και στα σοβιετικά πολυκαταστήματα χρειάζονταν τρεις υπάλληλοι για να πουλήσουν ένα κομμάτι κρέας). Προφανώς, όμως, αυτό ακριβώς είναι το είδος του προβλήματος που ο ανταγωνισμός της αγοράς υποτίθεται ότι πρέπει να επιλύσει. Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία, το τελευταίο πράγμα που θα έκανε μια εταιρεία που στοχεύει στο κέρδος, θα ήταν να ξοδέψει χρήματα σε εργαζόμενους που δεν της χρειάζονται. Ωστόσο, κατά κάποιον περίεργο τρόπο, αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει. Παρόλο που οι εταιρείες μπορεί να επιδίδονται σε αδίστακτες μειώσεις προσωπικού, οι απολύσεις και η εντατικοποίηση των ωραρίων επιβαρύνουν, χωρίς εξαίρεση, την τάξη των ανθρώπων που επί της ουσίας φτιάχνουν, κινούν, επιδιορθώνουν και διατηρούν τα πράγματα σε τάξη. Με κάποια παράξενη αλχημεία την οποία κανείς δεν μπορεί ακριβώς να εξηγήσει, ο αριθμός των έμμισθων χαρτογιακάδων δείχνει τελικά να διογκώνεται, ενώ ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι βρίσκονται -σχεδόν όπως και στη Σοβιετική Ένωση, στην πραγματικότητα- να δουλεύουν 40 ή ακόμα και 50 ώρες την εβδομάδα – τουλάχιστον στα χαρτιά, καθώς στην πραγματικότητα δουλεύουν μόλις 15 ώρες, όπως ακριβώς ο Κέυνς προέβλεψε, ενώ ο υπόλοιπος χρόνος τους αναλώνεται στην οργάνωση ή παρακολούθηση σεμιναρίων ψυχικής ενδυνάμωσης, στην ενημέρωση του προφίλ τους στο Facebook ή στο κατέβασμα τηλεοπτικών σειρών. Η απάντηση δεν είναι οικονομικής φύσεως: είναι ξεκάθαρα ηθική και πολιτική. Η άρχουσα τάξη έχει καταλάβει ότι ένας ευτυχισμένος και παραγωγικός πληθυσμός με ελεύθερο χρόνο αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο (σκεφτείτε μόνο την κατάσταση που προέκυψε όταν κάτι αντίστοιχο άρχισε απλώς να συμβαίνει, κατά τη δεκαετία του ‘60). Και, από την άλλη πλευρά, αποτελεί μια εξαιρετικά βολική ιδέα γι’ αυτούς η αίσθηση ότι η εργασία αποτελεί μια ηθική αξία καθαυτή, και ότι οποιοσδήποτε δεν προτίθεται να υποβάλλει τον εαυτό του σε κάποιο είδος εντατικής εργασιακής πειθαρχίας για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας του, δεν δικαιούται απολύτως τίποτα. Κάποια στιγμή, καθώς μελετούσα την ατελείωτη, προφανώς, ραγδαία αύξηση των διοικητικών καθηκόντων στα βρετανικά ακαδημαϊκά τμήματα, βρέθηκα μπροστά σε μια πιθανή εκδοχή της κόλασης. Η κόλαση είναι μια συγκέντρωση ατόμων που περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους δουλεύοντας σε ένα αντικείμενο που δεν τους αρέσει και στο οποίο δεν είναι και ιδιαίτερα καλοί. Ας πούμε, για παράδειγμα, ότι κάποιοι προσελήφθησαν επειδή ήταν εξαιρετικοί επιπλοποιοί, και στη συνέχεια ανακαλύπτουν ότι θα πρέπει να ξοδεύουν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους τηγανίζοντας ψάρια. Ούτε καν η ίδια η διαδικασία δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθεί – αν μη τι άλλο, υπάρχει ένας πολύ περιορισμένος αριθμός ψαριών που πρέπει να τηγανιστούν. Ωστόσο, με κάποιο τρόπο, όλοι αποκτούν μια μνησίκακη εμμονή στη σκέψη ότι κάποιοι από τους συναδέλφους τους θα μπορούσαν να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο φτιάχνοντας έπιπλα, αντί να επωμίζονται το μερίδιό τους στο τηγάνισμα ψαριών, έτσι ώστε, σχετικά σύντομα, ατελείωτες στοίβες από άχρηστα κακοτηγανισμένα ψάρια να συσσωρεύονται στο εργαστήριό τους, αποτελώντας το μόνο τους πραγματικό επίτευγμα. Πιστεύω ότι αυτή είναι μια αρκετά ακριβής περιγραφή της ηθικής δυναμικής της σύγχρονης οικονομίας. Ξέρω ότι οποιοδήποτε τέτοιο επιχείρημα αίρει άμεσες αντιρρήσεις: «Ποιος είσαι εσύ που θα μάς πεις ποιες δουλειές είναι πραγματικά “απαραίτητες”; Και τι σημαίνει τελικά πως κάτι είναι ή δεν είναι απαραίτητο; Είσαι ένας καθηγητής ανθρωπολογίας, ποια η “χρησιμότητα” σ’ αυτό;» (και, πράγματι, πολλοί αναγνώστες κουτσομπολίστικων εφημερίδων θα έπαιρναν την ύπαρξη του επαγγέλματός μου ως τον ορισμό της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος). Και, σ’ ένα βαθμό, αυτά τα επιχειρήματα είναι καταφανώς αληθή. Δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενικό μέτρο της κοινωνικής αξίας. Δεν θα τολμούσα να πω σε κάποιον που είναι πεπεισμένος πως έχει μια ουσιώδη συνεισφορά στο κοινωνικό σύνολο ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αλλά τι γίνεται με αυτούς που είναι πεπεισμένοι ότι τα επαγγέλματά τους είναι άσκοπα; Πρόσφατα ξαναβρέθηκα με έναν φίλο από το σχολείο τον οποίο είχα να δω από 15 χρονών. Έμεινα έκπληκτος όταν ανακάλυψα ότι στο μεσοδιάστημα είχε γίνει πρώτα ποιητής και κατόπιν τραγουδιστής μιας indie ροκ μπάντας. Είχα ακούσει κάποια από τα τραγούδια του στο ραδιόφωνο, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα ότι ο τραγουδιστής ήταν κάποιος που τελικά γνώριζα. Ήταν καταφανώς έξυπνος, ευρηματικός, και η δουλειά του είχε χωρίς αμφιβολία κάνει τις ζωές ανθρώπων σε ολόκληρο τον πλανήτη πιο φωτεινές και πιο όμορφες. Κι όμως, μετά από μερικά ανεπιτυχή άλμπουμς, έχασε το συμβόλαιό του, και, βυθισμένος στα χρέη και με μια νεογέννητη κόρη, κατέληξε, όπως το έθεσε, «να ακολουθήσει την πεπατημένη επιλογή τόσων άλλων ματαιόδοξων τύπων: τη Νομική». Πλέον είναι δικηγόρος σ’ ένα διακεκριμένο δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης. Ήταν ο πρώτος που παραδέχτηκε ότι η δουλειά του ήταν εντελώς ανούσια· ότι δεν προσέφερε το παραμικρό στον κόσμο και ότι, κατά τη δική του άποψη, στην πραγματικότητα το επάγγελμά του δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Πολλά ερωτηματικά ανακύπτουν, με πρώτο και κύριο τι σημαίνει για την κοινωνία μας το γεγονός ότι δείχνει να παράγει μια εξαιρετικά περιορισμένη ζήτηση για ταλαντούχους νέους ποιητές – μουσικούς, αλλά αντίθετα παράγει μια εμφανώς απεριόριστη ζήτηση για ειδικούς στο εταιρικό δίκαιο; (Απάντηση: αν το 1% του πληθυσμού ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος του διαθέσιμου πλούτου, αυτό που αποκαλούμε «η αγορά», αντανακλά αυτό που εκείνοι πιστεύουν ότι είναι χρήσιμο ή σημαντικό – κανείς άλλος). Πέραν αυτού, δείχνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι με άχρηστες δουλειές έχουν τελικώς επίγνωση της κατάστασής τους. Για την ακρίβεια, δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έχω ποτέ συναντήσει κάποιον εταιρικό δικηγόρο που να μη θεωρεί ότι η δουλειά του είναι παντελώς άχρηστη. Το ίδιο ισχύει και για όλες σχεδόν τις νέες βιομηχανίες που αναφέρθηκαν παραπάνω. Υπάρχει μια ολόκληρη τάξη έμμισθων επαγγελματιών που, αν τους συναντήσει κανείς σε πάρτυ και βρουν τη δουλειά του ενδιαφέρουσα (το να είναι κανείς ανθρωπολόγος, για παράδειγμα), θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να μην αναφερθούν στη δική τους δουλειά. Δώστε τους μερικά ποτά και θα ξεκινήσουν τους εξάψαλμους για το πόσο άχρηστη και βλακώδης είναι στην πραγματικότητα. Υπάρχει μια βαθιά ψυχολογική βία εδώ. Πώς μπορεί κάποιος ακόμη και να ξεκινήσει να μιλά για αξιοπρέπεια στη δουλειά, όταν ενδόμυχα πιστεύει ότι η δουλειά του δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει; Πώς μπορεί να μην προκαλείται βαθιά οργή και μνησικακία; Κι όμως, όπως είδαμε στο παράδειγμα με τα τηγανητά ψάρια, η σύγχρονη κοινωνία έχει μια ιδιάζουσα ικανότητα να στρέφει την οργή των ανθρώπων με άχρηστες δουλειές όχι προς την ελίτ αλλά, αντιθέτως, προς εκείνους που στην ουσία καταφέρνουν να κάνουν δουλειές με νόημα. Για παράδειγμα: στην κοινωνία μας, φαίνεται ότι υπάρχει ένας γενικός κανόνας που λέει πως όσο πιο προφανές είναι ότι η δουλειά κάποιου ανθρώπου ωφελεί το κοινωνικό σύνολο, τόσο χειρότερα αμειβόμενη είναι. Και πάλι, ένα αντικειμενικό μέτρο είναι δύσκολο να βρεθεί, αλλά ένας εύκολος τρόπος για να το καταλάβουμε είναι να αναρωτηθούμε: τί θα γινόταν αν ολόκληρη αυτή η τάξη ανθρώπων εξαφανιζόταν; Πείτε ό,τι θέλετε για τις νοσοκόμες, τους οδοκαθαριστές ή για τους τεχνίτες· είναι φανερό ότι αν γινόταν ξαφνικά καπνός, τα αποτελέσματα θα ήταν άμεσα και καταστροφικά. Ένας κόσμος χωρίς δασκάλους ή λιμενεργάτες πολύ γρήγορα θα είχε προβλήματα· ακόμη κι ένας κόσμος χωρίς συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας ή μουσικούς σκα θα ήταν αναμφισβήτητα φτωχός. Δεν είναι καθόλου σαφές το πόσο θα υπέφερε η ανθρωπότητα αν εξαφανίζονταν διαμιάς όλοι οι CEOs, οι λομπίστες, οι δημοσιοσχεσίτες, οι λογιστές, οι τηλεπλασιέ, οι δικαστικοί επιμελητές ή οι νομικοί σύμβουλοι (πολλοί υποπτεύονται ότι θα την βελτίωνε θεαματικά)1. Πλην ορισμένων κραυγαλέων εξαιρέσεων (όπως οι γιατροί), ο κανόνας παραμένει όλως παραδόξως εν ισχύ. Ακόμη πιο διεστραμμένη είναι η ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι τα πράγματα θα έπρεπε να είναι πράγματι έτσι. Αυτή είναι μια από τις συγκεκαλυμμένες δυνάμεις του δεξιού λαϊκισμού. Μπορείτε να τη δείτε όταν οι εφημερίδες εξαπολύουν επιθέσεις ενάντια στους εργαζομένους του μετρό για το ότι παραλύουν το Λονδίνο όταν απεργούν: το ίδιο το γεγονός ότι οι εργάτες του μετρό μπορούν να παραλύσουν το Λονδίνο αποδεικνύει ότι η δουλειά τους είναι στην πραγματικότητα απαραίτητη, αλλά αυτό είναι ακριβώς που φαίνεται να ενοχλεί τον κόσμο. Στην περίπτωση των ΗΠΑ έγινε ακόμα σαφέστερο, με την αξιοσημείωτη επιτυχία των Ρεπουμπλικάνων να κινητοποιήσουν τη μνησικακία εναντίον των δασκάλων και των εργατών στις αυτοκινητοβιομηχανίες (και όχι, κατά κύριο λόγο, εναντίον των διευθυντών των σχολείων ή των διοικητικών στελεχών της βιομηχανίας αυτοκινήτων οι οποίοι, στην πραγματικότητα, προκάλεσαν το πρόβλημα) για τους υποτιθέμενα παχυλούς μισθούς και τα προνόμιά τους. Είναι σαν να τους λένε «Μα διδάσκετε παιδιά! Ή φτιάχνετε αμάξια! Έχετε αληθινές δουλειές! Και έχετε από πάνω το θράσος να ζητάτε παχυλές συντάξεις και υγειονομική περίθαλψη;». Αν κάποιος σχεδίαζε ένα εργασιακό καθεστώς πλήρως προσαρμοσμένο στο να διατηρεί τη δύναμη του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, είναι δύσκολο να σκεφτούμε πώς θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερη δουλειά. Οι πραγματικά παραγωγικοί εργάτες υφίστανται πραγματική πίεση και εκμετάλλευση. Όσοι απομένουν, χωρίζονται σε ένα τρομοκρατημένο (και διεθνώς επικρινόμενο) στρώμα ανεργίας και ενός μεγαλύτερου στρώματος ανθρώπων που βασικά πληρώνονται για να μην κάνουν τίποτα, σε θέσεις που είναι σχεδιασμένες ώστε να τους κάνουν να ταυτίζονται με τις προοπτικές και τις ευαισθησίες της άρχουσας τάξης (managers, διευθυντές κ.λπ.) -και κυρίως με τα οικονομικά της avatars- ενώ, την ίδια στιγμή, υιοθετούν μια αναβράζουσα μνησικακία εναντίον οποιουδήποτε έχει μια δουλειά της οποίας η αξία είναι κοινωνικά καθαρή και αναντίρρητη. Είναι προφανές, το σύστημα αυτό δε συνιστά προϊόν συνειδητού σχεδιασμού, αλλά αναδύθηκε σταδιακά, μέσα από έναν αιώνα λαθών και πειραματισμών. Αυτή είναι η μόνη εξήγηση στο γιατί, παρά τις τεχνολογικές μας δυνατότητες, δεν δουλεύουμε όλοι μας 3 με 4 ώρες την ημέρα. Αν ποτέ η επιβεβαίωση κάποιας υπόθεσης καθορίστηκε από την υποδοχή που επιφύλαξε το αναγνωστικό κοινό, δεν θα μπορούσε παρά να είναι η περίπτωση αυτή. «Το φαινόμενο των δουλειών του κώλου» προκάλεσε έκρηξη. Η ειρωνεία έγκειται στο ότι οι δύο εβδομάδες που ακολούθησαν την έκδοση του κειμένου ήταν οι ίδιες δύο εβδομάδες που η σύντροφός μου κι εγώ είχαμε αποφασίσει να περάσουμε ολομόναχοι, με μόνη συντροφιά μερικά βιβλία, σε μια καλύβα στην εξοχή του Κεμπέκ. Ψάξαμε επί τούτου για ένα μέρος που θα ήταν εκτός της εμβέλειας οποιουδήποτε wi-fi δικτύου, πράγμα που με ανάγκασε να παρακολουθώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε το κείμενό μου αποκλειστικά και μόνο από τη σύνδεση του κινητού. Το κείμενο έγινε viral σχεδόν αμέσως. Μέσα σε λίγες εβδομάδες είχε μεταφραστεί σε τουλάχιστον μια ντουζίνα ξένων γλωσσών, περιλαμβανομένων των Γερμανικών, Νορβηγικών, Σουηδικών, Γαλλικών, Τσέχικων, Ρουμάνικων, Ρωσικών, Τουρκικών, Λεττονικών, Πολωνικών, Ελληνικών, Εσθονικών, Καταλανικών και Κορεάτικων, ενώ είχε αναδημοσιευθεί σε εφημερίδες από την Ελβετία έως την Αυστραλία. Η αρχική σελίδα του Strike! ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο επισκέψεις και κατέρρευσε επανειλημμένως λόγω της μεγάλης επισκεψιμότητας. Blogs ξεφύτρωσαν· χώροι σχολιασμού γέμισαν με εξομολογήσεις από υπαλλήλους και εξειδικευμένους επαγγελματίες· άνθρωποι μού έγραψαν ζητώντας συμβουλές ή για να μου πούνε ότι τους ενέπνευσα να παραιτηθούν από τις δουλειές τους ώστε να βρούνε κάτι ουσιαστικότερο. Ιδού μια ενθουσιώδης απάντηση (έχω κρατήσει εκατοντάδες) από τον χώρο σχολιασμού της ιστοσελίδας της αυστραλιανής εφημερίδας Canberra Times: Πέτυχες διάνα! Είμαι δικηγόρος (στον τομέα του φορολογικού δικαίου, για να είμαι ακριβής). Δεν συνεισφέρω απολύτως τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο και είμαι σε διαρκή και απόλυτη δυστυχία. Δυσανασχετώ όταν άνθρωποι βρίσκουν το θάρρος να μου πούνε «Γιατί το κάνεις, τότε;», διότι καταφανώς δεν είναι κάτι τόσο απλό. Για την ώρα είναι ο μόνος τρόπος ώστε να παρέχω τις υπηρεσίες μου στο περίφημο 1% του κόσμου, το οποίο με τη σειρά του θα με ανταμείψει με ένα σπίτι στο Σύδνεϋ ώστε να μεγαλώσω τα παιδιά μου… Η τεχνολογία μάς επιτρέπει πλέον να κάνουμε σε δύο μέρες όσα παλαιότερα κάναμε σε πέντε. Αλλά χάρη στην απληστία και κάποιου είδους συνδρόμου της εργατικής μέλισσας, μας ζητείται να παραμείνουμε σκλάβοι χάριν του κέρδους άλλων, ενώπιον ανεκπλήρωτων φιλοδοξιών. Είτε πιστεύεις στον ευφυή σχεδιασμό2 είτε στη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης, οι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για να δουλεύουν – επομένως, για ‘μένα, όλα αυτά είναι απλώς απληστία, υποβασταζόμενη από παραφουσκωμένες τιμές αναγκαίων αγαθών3. Κάποια στιγμή, δέχτηκα ένα μήνυμα από κάποιον ανώνυμο φαν ο οποίος μου είπε πως ήταν μέρος μιας άτυπης ομάδας που κυκλοφόρησε το κείμενο μέσα στους κύκλους των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών· είχε δεχτεί πέντε emails με το κείμενο μόνον εκείνη τη μέρα (αδιαμφισβήτητο δείγμα ότι μεγάλο μέρος όσων δουλεύουν στον κλάδο των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών δεν έχει να κάνει και πολλά). Όλα αυτά βέβαια δεν απαντούν στο ερώτημα αναφορικά με το πόσοι πραγματικά ένιωθαν έτσι για τη δουλειά τους -σε αντίθεση, π.χ., με την προώθηση του άρθρου μου στους άλλους συναδέλφους ως κίνηση με σαφή υπονοούμενα- ωστόσο, πολύ σύντομα, τα στατιστικά στοιχεία έκαναν την εμφάνισή τους. Στις 5 Ιανουαρίου του 2015, έναν περίπου χρόνο μετά τη δημοσίευση του κειμένου, την πρώτη Δευτέρα του νέου έτους -τη μέρα, δηλαδή, που οι περισσότεροι Λονδρέζοι επιστρέφουν στις δουλειές τους από τις χριστουγεννιάτικες διακοπές- κάποιος αφαίρεσε αρκετές εκατοντάδες διαφημίσεων από το τα βαγόνια του μετρό στο Λονδίνο, αντικαθιστώντας τις με μια σειρά από αφίσες οι οποίες περιείχαν φράσεις του αρχικού κειμένου. Ιδού μερικές που επέλεξαν: – Ολόκληρες στρατιές ανθρώπων αναλώνουν το σύνολο του εργασιακού τους βίου εκτελώντας καθήκοντα που ενδόμυχα πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται να εκτελούνται. – Είναι σαν κάποιος εκεί έξω να επινοεί άσκοπες δουλειές μόνο και μόνο για να μας κρατάει όλους απασχολημένους. – Η ηθική και πνευματική ζημία που απορρέει από αυτή την κατάσταση είναι βαθύτατη. Είναι μια πληγή στον συλλογικό μας ψυχισμό. Και, παρόλα αυτά, κανένας δεν μιλάει γι’ αυτό. – Πώς μπορεί κάποιος ακόμη και να ξεκινήσει να μιλά για αξιοπρέπεια στη δουλειά, όταν ενδόμυχα πιστεύει ότι η δουλειά του δεν θα έπρεπε να υπάρχει; Το αποτέλεσμα της εν λόγω καμπάνιας ήταν ένας καταιγισμός συζητήσεων στα μέσα (εμφανίστηκα για λίγο έως και στο Russia Today), που είχαν ως συνέπεια η δημοσκοπική εταιρεία YouGov να αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης στη Βρετανία, διεξάγοντας μια δημοσκόπηση η οποία χρησιμοποιούσε απευθείας τις φράσεις του κειμένου: για παράδειγμα, «Έχει η δουλειά σας κάποια ουσιώδη συνεισφορά στον κόσμο»; Όλως παραδόξως, πάνω από το ένα τρίτο -37%- απάντησε αρνητικά (όταν το 50% ήταν καταφατικό, και ένα 13% εμφανιζόταν αβέβαιο). Ήταν σχεδόν διπλάσιο αυτού που ανέμενα – φανταζόμουν ότι το ποσοστό των άχρηστων δουλειών κυμαινόταν πιθανώς κάπου γύρω στο 20%. Συμπληρωματικά προς αυτά, μια μεταγενέστερη δημοσκόπηση στην Ολλανδία είχε σχεδόν πανομοιότυπα ευρήματα: στην πραγματικότητα, λίγο πιο αυξημένα, καθώς το 40% των Ολλανδών εργαζομένων ανέφερε ότι οι δουλειές τους δεν είχαν κανέναν πραγματικό λόγο ύπαρξης. Επομένως, όχι απλώς η υπόθεση επιβεβαιώθηκε από τις δημόσιες αντιδράσεις, είχε (επι)πλέον επιβεβαιωθεί και από στατιστικές έρευνες. Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι βρισκόμαστε ενώπιον ενός σημαντικότατου κοινωνικού φαινομένου, το οποίο δεν έχει λάβει παρά ελάχιστης προσοχής. Και μόνο το γεγονός πως κάποιος άρχισε να μιλά γι’ αυτό, υπήρξε για πολλούς λυτρωτικό. Ήταν σαφές ότι μια εκτενέστερη διερεύνηση εκκρεμούσε. […] Το κείμενο του 2013 ήταν για ένα περιοδικό σχετικό με την επαναστατική πολιτική, και έδινε έμφαση στις πολιτικές διαστάσεις του προβλήματος. Στην πραγματικότητα, το κείμενο ήταν μόνο το πρώτο από μια σειρά επιχειρημάτων που επεξεργαζόμουν εκείνη την περίοδο αναφορικά με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία περί «ελεύθερης αγοράς» η οποία, έχοντας επικρατήσει στον κόσμο από την εποχή της Θάτσερ και του Ρήγκαν, ήταν στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο αυτού που ισχυριζόταν ότι είναι· ήταν ένα βαθύτατα πολιτικό πρόταγμα μεταμφιεσμένο σε οικονομικό. Είχα καταλήξει σ’ αυτό το συμπέρασμα καθώς φαινόταν να αποτελεί τη μόνη δυνατή ερμηνεία αναφορικά με το πως πραγματικά συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που κατέχουν την εξουσία. Ενώ η νεοφιλελεύθερη ρητορική περιστρεφόταν πάντοτε γύρω από μια μυθική απελευθέρωση των αγορών, τοποθετώντας την οικονομική αποδοτικότητα πάνω από κάθε άλλη αξία, η συνολική επίδραση των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς έχει να κάνει με το ότι οι δείκτες οικονομικής μεγέθυνσης έχουν επιβραδυνθεί περίπου παντού, με εξαίρεση την Ινδία και την Κίνα· η επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη είχε λιμνάσει· και, στις πιο πλούσιες χώρες, η νεότερη γενιά μπορεί, για πρώτη φορά στους αιώνες, να περιμένει να ζήσει μια λιγότερο ευκατάστατη ζωή από τους γονείς της. Κι όμως, παρατηρώντας αυτές τις συνέπειες, οι υπέρμαχοι της ιδεολογίας των αγορών απαντούν πάντοτε με καλέσματα για ακόμη πιο γερές δόσεις του ίδιου φαρμάκου, και οι πολιτικοί νομοθετούν αναλόγως. Αυτό με αφήνει εμβρόντητο. Αν μια ιδιωτική εταιρεία προσλάμβανε έναν σύμβουλο προκειμένου να της παρουσιάσει ένα επιχειρηματικό πλάνο, και κατέληγε σε μια κάθετη πτώση των κερδών, ο εν λόγω σύμβουλος θα απολυόταν πάραυτα. Στην καλύτερη περίπτωση, θα του είχε ζητηθεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό πλάνο. Με τις μεταρρυθμίσεις της ελεύθερης αγοράς αυτό δεν φάνηκε να συμβαίνει ποτέ. Όσο περισσότερο αποτύγχαναν, τόσο περισσότερο ακολουθούνταν. Το μόνο λογικό συμπέρασμα ήταν ότι οι οικονομικές επιταγές δεν ήταν αυτές που στην πραγματικότητα καθόριζαν τις αποφάσεις. Τι συνέβαινε λοιπόν; Απ’ ό,τι φάνηκε, η απάντηση έπρεπε να αναζητηθεί στις αντιλήψεις της πολιτικής τάξης. Σχεδόν όλοι όσοι παίρνουν καθοριστικές αποφάσεις είχαν πάει σε πανεπιστήμια της δεκαετίας του 1960, όταν τα κάμπους ήταν στο επίκεντρο της πολιτικής αναταραχής, και ένιωσαν, με έντονο τρόπο, ότι τέτοια πράγματα δεν θα έπρεπε να επαναληφθούν. Ως εκ τούτου, παρόλο που μπορεί να βρέθηκαν αντιμέτωποι με αρνητικούς οικονομικούς δείκτες, διαπίστωσαν με χαρά ότι ο συνδυασμός παγκοσμιοποίησης, περιστολής της δύναμης των συνδικάτων και η δημιουργία ενός επισφαλούς και εξαντλημένου εργατικού δυναμικού -από κοινού με τα επιθετικά καλέσματα σε ηδονιστική προσωπική απελευθέρωση (ό,τι έγινε γνωστό ως «απελευθερωμένα ήθη, δημοσιονομική αυστηρότητα»)- είχε σαν αποτέλεσμα την ταυτόχρονη μετακίνηση ολοένα και περισσότερου πλούτου και δύναμης στους πλούσιους, καταστρέφοντας σχεδόν ολοκληρωτικά τα θεμέλια οργανωμένης αμφισβήτησης της εξουσίας τους. Μπορεί να μην λειτούργησε τόσο καλά σε επίπεδο οικονομικό, ωστόσο σε επίπεδο πολιτικό λειτούργησε ονειρεμένα. Αν μη τι άλλο, είχαν ελάχιστα κίνητρα να εγκαταλείψουν τέτοιου είδους πολιτικές. Το μόνο που έκανα στο εν λόγω κείμενο ήταν να αναλύσω αυτό που ήταν προφανές: όταν βρίσκεις κάποιον ο οποίος κάνει κάτι στο όνομα της οικονομικής αποδοτικότητας, το οποίο οικονομικά φαντάζει πλήρως παράλογο (όπως, ας πούμε, το να πληρώνεις με υπερβολικά πολλά λεφτά ανθρώπους οι οποίοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα), θα πρέπει κανείς να διερωτηθεί, όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι το έκαναν, “Qui bono?” -Ποιος ωφελείται;- και πως. Δεν πρόκειται τόσο για μια θεωρία συνομωσίας όσο για το αντίθετό της, μια θεωρία αντισυνομωσιολογική. Αναρωτιόμουν γιατί κανείς δεν έκανε τίποτα. Οι οικονομικές τάσεις εμφανίζονται για όλους τους λόγους του κόσμου, αλλά αν προκαλούν προβλήματα στους πλούσιους και στους ισχυρούς, αυτοί οι ίδιοι είναι που θα ασκήσουν πιέσεις στους θεσμούς προκειμένου να παρέμβουν και να κάνουν κάτι σχετικά με το ζήτημα. Γι’ αυτό, άλλωστε, αμέσως μετά την οικονομική κρίση του 2008-2009, μεγάλες επενδυτικές τράπεζες διασώθηκαν αλλά καθημερινοί ομολογιούχοι όχι. Η ραγδαία εξάπλωση των δουλειών του κώλου συνέβη για μια σειρά από λόγους. Το πραγματικό ερώτημα είναι γιατί κανένας δεν παρενέβη («συνωμότησε», αν το προτιμάτε) προκειμένου να γίνει κάτι για το ζήτημα αυτό.KATΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΥΤΑΡΕΛΛΗ Ο ΚΟΥΤΑΡΕΛΛΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ [ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ] ΩΣ Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΜΙΑΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ .ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΙΚΡΕΜΠΟΡΟΙ ΤΗN ΚΑΤΑΛΑΓΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΞΑΘΛΙΩΣΑΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΚΡΕΜΠΟΡΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΑΚΕΤΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΒΑΛΑΝ ΣΕ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ. ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΩ ΤΟ ΦΘΗΝΟΠΩΡΟ ΓΙΑΤΙ ΕΠΛΗΓΗΚΑ ΕΜΕΣΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΜΕΣΑ ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΒΙΝΤ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΦΡΑΓΚΟ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙ ΣΑΣ .ΑΡΑ ΕΓΩ ΕΔΩΣΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΩ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΠΟΛΑ ΣΑΣ ΠΕΦΤΟΥΝΕ. ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ ΝΑ ΦΤΑΣΩ ΣΕ ΑΚΡΑΙΕΣ ΛΥΣΕΙ [ΦΥΛΑΚΕΣ ,ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ,ΚΤΛ] ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ [ΣΑΣ] ΠΡΟΣ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΔΙΑΛΥΣΑΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΑΤΗΡΕΙΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΤΕΡΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΤΑΜΕΣΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΗ

 ΕΞΑΘΛΙΩΝΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΕΛΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΣΤΙΣ  ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΕΞΩ 

Τρίτη, 18 Αυγούστου 2020

ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΛΙΟΣ-ΚΑΛΟΣ ΣΙΝΕΜΑΣ ΕΝΘΥΜΟΥΜΑΙ ΚΑΛΩΣ ΟΤΑΝ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟ ΚΑΟΥΜΠΟϊΚΟ ΦΙΛΜ [[Η ΑΥΓΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ}} ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΦΙΛΜ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΓΚΑΛΙΣΕ ΙΚΕΤΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΕΚΛΠΑΡΩΝΤΑΣ[αυτόν] ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥ Πώς ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΤΟΤΕ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΝΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΟΤΙ ΘΕΛΗΜΑ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΗΣΕΙ...ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΑΝ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΑ..ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ [ΑΦΟΥ ΠΟΙΟΣ ΔΕ ΘΑ ΖΗΤΙΑΝΕΥΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑΤΗΝ ΣΩΣΕΙ?]...ΑΠΛΑ ΕΧΩΑΠΟΨΗ ΠΩΣ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ [Τόσο] ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΚΑΙ δυσανεκτικό...ΠΟΥ ΕΝΑΙ ΒΛΑΚΕΙΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΥΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ [ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ]. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΩΝ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΛΕΨΕ ΑΣΥΓΚΡΙΤΩΣΛΙΓΟΤΕΡΟ.ΚΟΥΛΗ ΘΕΛΑΤΕΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ

 

Τρίτη, 30 Ιουνίου 2020

ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΟΡΜΑΛ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΕΛΑΤΕS ΕΜΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΚΟΜΑΝΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ>ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ [[ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ]] ΤΑ ΔΟΛΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΕΛΑΤΩΝ >ΤΟΥΣ ..ΣΕ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΟΤΙ ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΕΠΙΤΑΓΕΣ<>ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΕΚΔΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ -ΕΝΩ ΚΑΤ/ΟΥΣΙΑΝ ΟΙ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΠΡΑΓΜΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ.....ΕΝΩ ΤΟ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΣΤΕΙΛΕ ΕΝΑ ΚΟΜΕΝΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ [ΕΝ ΕΙΔΕΙ ΣΑΤΑΝΙΣΤΙΚΗΣ ΤΕΛΕΤΗΣ] ΔΕΝ ΗΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΔΙΟΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ.ΚΑΙ ΑΝ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ..ΕΚΕΙ ΞΕΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΓΟΡΟΙ .ΣΤΟ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΠΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ.ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΝΡΥ =[[ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΘΩΟΙ ΑΣΤΟΙ]] .ΟΛΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΞΕΠΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ...ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΘΑΤΣΕΡΙΚΗ..ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙΣ ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΧΡΗΣΤΗ...ΓΙ/ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΧΕΙ ΕΚΦΥΛΙΣΤΕΙ..ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΟΜΙΚΟΙ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΟΜΟΘΕΤΩΝ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΟΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΡΗΜΗΝ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΤΟΥΣ...ΠΑΡΑΔΙΔΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΓΙΟΥΧΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΟΥΓΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ.[ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΧΟΡΕΥΩΝΤΑΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΡΟΣΤΥΧΑ ΣΑΝΙΔΙΑ ΤΟΥΣ]ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΑΡΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΡΝΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΟΥΣ [Ο ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΑΜΟΡΦΩΤΟΥ]

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΖΜΟ




Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου 2019

Για τον Στίρνερ εξελικτικά όλες οι “κατασκευασμένες έννοιες” της ανθρώπινης διανόησης όπως για παράδειγμα του “γενικού καλού”, της οικογένειας, της πατρίδας, του Θεού, αυτονομούνται και πετυχαίνουν την αλλοτρίωση του Εγώ οδηγώντας το σε ανώφελες θυσίες και αυτοπεριορισμούς. Άλλο κεντρικό σημείο στη φιλοσοφία του είναι η άρνηση της έννοιας της Ελευθερίας, αφού σημαίνει “ελευθερία από κάτι”, με αποτέλεσμα να ανακαλύπτει ο άνθρωπος περισσότερους καταναγκασμούς όσο περισσότερο ελεύθερος νομίζει ότι γίνεται.





ΕΥ[L]ΕΠΗΦΟΡΟΝ


Τετάρτη, 30 Αυγούστου 2017

-ειρητω εν παρωδίαΜπορεί να μην είμαι καλός άνθρωπος ωστόσο είμαι ο μόνος που φέρθηκε καλά σε αυτά τα ανθρωπάκια τους θυρωρούς(που λειτουργούσαν από ένστικτο επιβίωσης και όχι λογικής)Οι Αλβανοί κάνουν εγκλήματα γιατί το ένστικτο της επιβίωσης τους σπρώχνει σε αυτό. Γι αυτό και το κράτος τους έκοψε Κέα γιατί τα 200 ευρώ τον μήνα που τους έκοψε ήταν αρκετά για να σταματήσουν τα εγκλήματα τους.Και φυσικά οι θυρωροί φέρθηκαν αχάριστα σε μένα που ήμουν ο μόνος που δεν τους άφησε χρέη Με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν και να έχουν ένα σκληρό πεπρωμένο.Οταν αδικείς κάποιον ο οποίος σου φέρθηκε καλα τότε μια θεία δίκη οδηγεί αυτούς στο να φυτοζωουνε και εσένα στο να ζεις μαλων καλά.Εξ ου και οι πικραμένοι ανταγωνιστές του Ωνάση κατάφεραν μέσα σε ένα τρίμηνο να τον μετατρέψουν από έναν σφριζωντα υγιή γερό σε έναν σάπιο κεφτέ που δεν μπορούσε ούτε τα βλέφαρα του να ανασηκώσει . Του πήραν δηλαδή ότι πιο πολύτιμο είχε Αφηνώντας τη ζωή του χωρίς νόημα.Του πήραν το βλαστάρι του καί μάλιστα ένα βλαστάρι χαμηλών τόνων.Ουσιαστικα μόνο αυτός ,ο Νιάρχος και ο Κόκκαλης τιμωρηθηκανε για τα εγκλήματα που διέπραξαν κατά της ανθρωπότητας μεταδίδοντας τα δικά τους χρέη στον απλό λαό Γιατί ο απλός λαός μπορούσε να πληρώσει αυτά τα χρέη που οι ίδιοι (ως γνήσιοι αναρχοκαπιταλισται που ήσαν)απαξιουσαν να τα πληρώσουν Και εβαλαν εμένα τον ανθρωπάκο να τα πληρωσω..Καθώς οι ίδιοι ήσαν υποκριτές Δήλωναν πιστοί υπηρέτες του κράτους την ώρα που πήγαιναν κόντρα σε αυτό κάνοντας το ότι αυτοί θέλουν αφού οι εκάστοτε κυβερνήσεις χρησιμεύουν μόνο στο να κρύβουν τις κλεψιες των ολιγαρχων και να τους βοηθούν να μην αποσβησουν τα θαλασοδανεια που οι ίδιοι τους έδωσαν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις